Abdullah Işıklar bir gazeteci. 1950’li yılların polis-adliye muhabiri. 1933  doğumlu. Arapgir’li ama Adıyaman’da babası tapu memuru olduğu için ikinci çocuğu orada doğmuş. Ağabeyi Abdulvahap kendisinden 7 yaş büyüktür.
Arapgir’de 6 ay yaz-6 ay kış olur. Annesi onu rahminde taşırken oğlan olursa adını Abdullah koyacağım diye niyetleniyor ama kimseye, zevcine söylemiyor. Doğumdan sonra, Menzil Şeyhi o zamanlar Abuzer Efendi. Kadın kocasına Abuzer Efendi’ye git, o bir isim söylesin diyor.
Baba Abuzer Efendi’ye gidiyor, durumu anlatıyor. Abuzer Efendi
-Zevcenin düşündüğü bir isim var, O isim elyaktır diyor. Adam eve gelip durumu anlatınca anne opğluna daha önceden üşündüğü Abdullah ismini veriyor.

Xxxx

Anne Arapgir’in Aşağı Şıhlar baba da Yukarı Şıhlar köyünden. Ortakokulu da Arapgirde okumuş Abdullah Işıklar. Oraya ortaokul yaptıran siyasetçiyi de unutmamış. Yine Arapgir’li olan Kemal Gedelek, bir ara CHP Genel Sekreteri iken o okulu yaptırmış oraya.

Xxxx

Arapgir’de uzunkış gecelerinde hikeaye anlatan bir Avşar dayı vardır. Cönklerden, Karadavut’tan, Siyeri Nebi’de anlatırdı ama, hikeaye gibi anlatırdı. Kimi zaman kış biter, Avşar dayı burada bırakıyoruz, seneye devam ederiz demeyi ihmal etmiyor ve seneye kış başladığında gerçekten de bırakılan yerden hikeayeye devam ediliyordu.
Bir odada toplanılır, kardeş oturulur, dostça muhabbet edilirdi. Namaz zamanı geldiğinde  kılan kılar kılmayan oturup  beklerdi. Kimse kimseye namaz kılalım diye hatırlatmaz, ikaz etmez, baskı yapmazdı. O gece sohbetlerine Arapgir’de yaşayan bazı Ermeni vatandaşların da katıldığı olurdu. Hiç kimse kimseyi yadırgamaz, düşman bellemezdi.