O bir mizah ustasıydı. O bir yazar, o bir mimar, o bir dost, o bir sohbet adamı, o
bir aydındı. Geçtiğimiz hafta yitirdik onu…
Aydın ağabeyi (Boysan) tanımanın onun sohbetlerine katılmanın onurunu
taşıyan bu fakir onun ardından onu anmak için ondan bir alıntı yapacak sizlere bu
hafta…
……………..
İstanbul Simiti
Dünyada şairler başka başka dillerde yazarlar. Ama tüm dünya insanlarını
yaklaştırma gücü olanlar, yine de şairlerdir. Çünkü, mekan ve insan ilişkilerini
yüreklere ve kafalara en iyi sunanlar şairlerdir de ondan.
Bir örnek verelim:
“Simitçi dedenin bacaklarında Hala koca şehrin tozu,
Sırtında camekanla simitçi dede iki büklüm
Kader beş büklüm
Dünya dönmeye devam etmekte, Kutiş!
Kış gelmek üzeredir…
Bizde takat bitmekte, zaman geçmekte
Kış gelmek üzeredir.”
Ben bu şiiri ilk okuduğumda birden yüreğim ısınmıştı. Sanmıştım ki, benim
çocukluğumu geçirdiğim İstanbul’un Narlıkapı’sından bir esinti geliyor. Üstelik o
günlerin çayla birlikte çıtır çıtır ısırılan gevrek İstanbul simiti de, hala izleri kalmış
çocuk mutluluğu anıları değil miydi?
Ya sonra?
Birdenbire görmeyeyim mi ki bu şiiri yazan, ülkemizden bir sanatçı değildir. Finli
şair Katri Vala’dır.
Ben şimdi nasıl olur da inanırım şair Katri Vala’nın benim Narlıkapı’dan
çocukluk arkadaşım olmadığını?..
Aydın Boysan
……………………
Arşivimdeki notlarıma ulaştıkça, kitaplarını tekrar tekrar okudukça, sohbetlerini
anımsadıkça Aydın ağabeyden söz etmeye devam edeceğim…
Haftaya görüşmek dileği ile…