BABALAR GÜNÜ
Sevgili dostlar, benim yazılarım gazetemizde her hafta Salı günleri yayımlanıyor. Dolayısıyla Salı gününden önceki önemli bir şeyi yazmak istediğimde, söz konusu bir etkinlik çoğunlukla tazeliğini kaybetmiş oluyor. Ancak bazen öylesine güzel bir etkinlik söz konusu oluyor ki, günü geçti diye atlamaya yazmamaya içim elvermiyor. Hoş zaten başlıktan anlaşılacağı üzere yazacağım konu da değil bir – iki gün ömür boyu önemini yitirmemekte…
Babamı ilk hatırladığımda, 4 yaşlarımda bana bir oyuncak almıştı ve kaldırımda elimden tutmuş yürüyorduk.
Son hatırladığımda, bir hastane odasında halen de çocuğuna olan sevgisine doyamayan bakışlarıyla beni seyrediyor ve ben 56 yaşımdaydım.
Odadan çıkarken o bakışlarını bir daha asla göremeyeceğim aklıma gelmemişti. Ve ben ahbaplığımıza, arkadaşlığımıza, sırdaşlığımıza, arkamdaki dağ gibi bir gücün varlığına yarım asırdan daha fazla bir süre olsa bile yine de doyamadan O’nu ebediyete bilinmez diyarlardaki yolculuğuna uğurlamak zorunda kalmıştım.
Bir arife gününde beni ve kardeşlerimi sevindirmek için kalabalık çarşıda koşuşturması o zamanlar ne kadar da sıradan bir olay olarak görünüyordu..
Hata yaptığımda, dizinin dibine oturtup kırmadan incitmeden nasihatler vererek hayatı öğretmesinde de bir olağanüstülük yoktu..
Uyuyormuş numarası yaptığımda perçemimi okşamasıyla avuçlarındaki şefkatin bütün vücuduma ve hayatıma yansıması da her zaman olabilecek bir davranıştı sanki..
Henüz çok küçükken altına girip oturduğum park halindeki kamyonun hareket etmesiyle güzelim saçlarını yolarak yanıma koştuğunu da hatırlıyorum.
Karnemi aldığımda, tatile çıktığımızda bizleri gezdirirken, harçlık verirken yüzündeki tebessüm hiç bitmez ve her zaman olabilirdi sanki…
Ancak bir gün geldi bunların hepsi bitti !
Bitmeyen, dinmeyen özlemle dolu, tariflere sığmayan ve artık hayalde kalan bir sevgi oldu…
Ben onun gibi bir baba olabildim mi bilmiyorum. Onun bana yaşattığı güzellikleri çocuğuma yaşatıp yaşatamadığımı da bilmiyorum..,
Ancak öğrendim ve biliyorum..,
Gördüm ki;
Babalığı yüreğinde yaşayan ve taşıyan “Baba gibi baba” dır hepsi de.,
Kalbinin içindekileri kendisi bilir.,
Orada saklar.,
Kimseye vermez mahşerde bile.,
Sevginin, şefkatin, merhametin ne olduğunu ancak “ BABA “ olduğunda öğreneceksin…
Sevgilerimle…
Esen kalın.
Not : Yazı içeriğinde “Gördüm ki” ile başlayan ve “Sevgilerimle” kelimesiyle biten son bölüm, 20.Haziran.2021 Pazar - Babalar Günü nedeniyle “WhatsApp - DURUM” da tarafımdan yayınlanmış bulunmaktadır.
