Brezilyanın Belo Horizonte bölgesinde yaşayan 5.000 nüfuslu Maxakali yerlileri ise, baskılardan ve sömürgeci avcıların kendilerini avda avlayarak öldürmelerinden dolayı tamamen yok edildi. Brezilya’nın Rondon bölgesinde yaşayan binlerce Nambikwara yerlisi’de 4-5 dolar karşılığında verilen ödüllerle, beyaz sömürgeci avcılar tarafından katledildiler. Beyaz avcılar tarafından yerli avlarında katledilmelerden dolayı, 1968 yılında Nambikwara’dan geriye ancak 500 kişi hayatta kaldı. Brezilyanın Rondonia bölgesinde yaşayan binlerce Pakaa-nova yerlisi de, 1900 yılında Avrupalı sömürgeciler tarafından bulundukları yerleşim birimi tamamen sarıldı ve hiç birinin kurtulmasına göz yumulmalıp kurşulanarak katledildiler. Brezilya’nın Itıbuna bölgesinde yaşayan Pataxo yerlileri ise, sömürgeciler tarafından hastalık yayılarak katledildiler. Brezilya’nın Rio Xingus bölgesinde yaşayan Bororo yerlileri de bilinçli olarak sömürgeciler tarafından yok edilmek için verimsiz bir bölgeye tehcir edildiler ve techir edildikleri bölgede bir çoğu yeni yaşama ayak uyduramadığı için hastalıktan kırıldı. Brezilya’nın Guyabero bölgesinde yaşayan Tiniguar yerlileri ise, 1958 yılında, beyaz (Sömürgeci) terör grupları tarafından tamamen yok edildiler. Kolombiya – Venezuella sınırlarında yaşayan 5.000 nüfusu olan Motilone yerlileri ise, kendilerine sömürgeciler tarafından yapılan soykırımdan sonra, geriye sadece  300 kişi hayatta kaldı. Kuzey Doğu Kolombiya’daki Rio Casanare bölgesinde yaşayan Guiava yerlileri ise, hükümet kuvveleri ve beyaz yerli avcıları tarafından, 1968 yılında insan avlarında çok sayıda mensubunu kaybetti. Venezuella’da yaşayan Japreria yerlileri de Katolik papazlar ve askerler tarafından 1964 yılında yok edilmek amacıyla, küçük gruplara bölünerek tehcir edilmelerinden dolayı tamamen yok oldular.

Avrupa kökenli sömürgeciler tarafından, Amerika kıtasındaki soykırımlarla ilgili yapılan bilimsel araştırmalardan da edinilen bilgiler bize gösteriyor ki, son ikiyüz yıldır, ABD hükümeti ile Amerikalı yerliler arasında 300 ila 400 anlaşma yapılmasına rağmen, sömürgeciler (yani Avrupa kökenli Amerikalılar), her defasında, egemenlik alanlarını, yerli topraklarına doğru ekonomik çıkar amaçlı genişletmek istedikleri için, canları istedikleri zaman anlaşmaları tek taraflı olarak bozdular. Bu sorun araştırmacılara göre, bugün de hala yerlilerin sürgün yerleri olan topraklardaki çok önemli maden yataklarından dolayı, sadece ekonomik faydacılık güden hükümet tarafından, yeni Amerikalıları yatırım kisvesi altında bölgeye yerleştirmek istemesinden dolayı, yerliler için tehcir tehdidinin hala ve olduğunu ortaya koymaktadır. Yukarıda Latin Amerika örneğinde de olduğu gibi, Avrupa asıllı sömürgeciler tarafından, Kuzey Amerika’da uygulanan tehcir ve yok etme yöntemlerinin aynısının, Latin Amerika’da da çok önemli bir tehdit unsuru olarak yerlilerin yaşamlarında geçerli olduğu çok berrak bir şekilde öne çıkmaktadır.