Bir şarkı sözüyle başlamak vardı ama, tekrara düşmekten kaçınmak lazım. Hayatta acaba istediği her şey doğru olan bir insan var mıdır? İnsan hep ister de istedikleri olacak şey mi olmayacak şey mi, ya da olması onun için iyi mi olur yoksa kötü mü? Kim bilir? O halde insan neden kendisi için iyi mi-kötü mü olacağını bilmediği şeyleri isteyip durur hayat boyunca. Bir yığın soru. Bu nasıl yazı diye sormayın. Bir soru da siz sormayın.

Xxxx

İçiniz sıkıldığında sebebini bilmiyor olabilirsiniz. Ruh bilimciler zaten sıkıntıyı sebebi bilinmeyen korku diye tarif ediyorlar. Bence korku kadar, ümitsizlik de sıkıntı sebebidir. Ama ümitsizlik de bir korku şeklidir. Olumlu sonuçlanacağını düşünmüyorsanız, olumsuz sonuçla karşılaşmak korkusu çekiyorsunuz demektir. Demek oluyor ki ümitsizliğin sebebi de korkudur.
Asla hakikatin ne olduğunu öğrenmek için değil, nezaketen insanlar birbirine nasılsınız diyorlar. Cevap veren boş bulunup gerçek cevap vermeye kalktığında, aman ne sıkıcı, bir nasılsın dedik, tüm dertlerini anlattı, dert babası mıyım canım ben diye söylenirler. İnsan böyledir.

Xxxx

Kimi insanlar var. Her fotoğrafa girerler. Her objektife gülümserler. Zannedersiniz ki işleri fotoğraf çektirmek ve hep gülümsemek. Ne yerler, ne içerler, nasıl geçinirler, hiç işleri yok mudur. Nasıl her yerde bitiverirler, anlamak mümkün değil.
Herkesle iyi geçinen, herkese sevgili gibi davranan insanlardan, erkeklerden ve kadınlardan tiksiniyorum. İnsanın omurgası olmalı değil mi ya! Seveni olmalı insanın, sevmeyeni olmalı.
Bir insanı herkes seviyorsa, o insanın hep vermesi gerekir. İnsanlar inamı severler ve inamda bulunan, veren kişiler sevilir.
Bir insan herkesi seve bilir mi? Bence hayır. Ama gördüğüm garip tipler var. Herkesi seviyor gibi. Bu ne büyük bir yetenek.