Boğziçi Yayınevi’nde Gazi Altun dostumu ziyarete gitmiştim. İbrahim Metin  ağabey de oradaydı. Öyle çok şey anlattı ki İbrahim Metin dudaklarım uçukladı. Hep önemli görevlerde bulunmuş, önemli mevkilerde hizmet etmiş, zevkle anlatıyordu. O gittikten sonra ‘Ben hiç önemli bir mevkide bulunmadım. Hiç önemli işler de yapmadım. Anlatacak bir şeyim yok’ dedim. Gazi Altun tebessümle karşıladı.

Xxxx

Kimi insanlar hakikaten önemli mevkilerde bulunur, önemli hizmetler yaparlar. Kimileri de kendilerine pay çıkarırlar. Kimileri de yapmadığı şeyi anlatır. Hepsi de insani tavırdır. Hayatında hiç önemli biri olmadığını bilen ve durumu kabul eden insanlar da vardır. Önemli insan olmadığına, olamadığına hayıflananlar da az değildir. Bu sonuncular mutsuzlardır.
Kimi insanlar belli bir yaşa ulaştığında hatıralarını yazarlar, yazmak-yazdırmak  isterler. 
Meclislerde, cemiyetlerde, toplanmalarda kimi insanların artık yeteri kadar yaşlandığını ifade etmek için, ‘Efendim hatıralarınızı yazmalısınız, yazsanıza’ derler.
Hatıra yazmak adlı makalemde de, Sezai Karakoç’un hatıraları adlı makalelerimde de kimlerin hatıra yazması gerektiği konusunda yeterince düşüncelerimi anlattım.
Hatıra yazması gerekenler olduğu gibi yazmaması gerekenler de var. Eski bir gazete parçası geçti elime. ‘Türkiye’ye diskoteği getiren adam’ diye bir başlık vardı. Böylesi de var.

Xxxx

İnsanlar hatıralarını anlatırken kendilerini hep tezkiye ediyorlar. Hiç yanlış yapmamışlar, hiç eksikleri olmamış, daima güzel, hayırlı ve faydalı neticeler vermiş gibi anlatıyorlar. İbrahim Metin ağabeyi dinlerken böyle düşündüm. Her şeyi çok iyi yaptıysanız, her şeyi olması gerektiği gibi yaptıysanız, toplumdaki bu kadar yanlışlık nereden doğdu, neden oluştu diye sormak istedim.
Türk edebiyatı vakfının kurucularından Osman Akkuşak bir sözüme çok kızmıştı. Ustalara saygı geceleri, anma geceleri yapılmasına karşı olduğumu söylemiştim. İkinci olarak da ‘gençler öğrendiği her yanlışı büyüklerinden öğrenmiştir’ dedim. 
Bugünün gençleri anne-babalarından, değer verdiği öğretmeninden, ustasından, önem verdiği, örnek aldığı insanlardan öğrendiklerini tekrar ederler. Bugün görülen yanlışarın hiç biri yeni icat olmadı.
Osman ağabey sonra büyüklüğünü gösterdi ve dilimin sürçmüş olabileceğini ifade etti. Ona ‘Dilim sürçmedi, sözlerimin arkasındayım’ dedim.
Söz insanın ağzından çıkar, ağızdan çıkan söz artık namustur. O söze sadık ve uygun davranmak, ve söylenen söze sahip çıkmak gerekir. Hep böyle yaşadım.