Dünya küçük ve hayat kısa, hem de göz açıp kapayıncaya kadar geçen bir anlık olay. Oysa biz insanlara o kadar uzun geliyor ki bu zaman, doğuyoruz ve ölüyoruz bu iki süre içinde geçen süreye de YAŞAM diyoruz.

Kimimiz bu yaşamı zengin, mutlu ve sağlıklı yaşarken, kimimize bu kadar şans tanımıyor yaşam dediğimiz bu hayat.

Kimi daha hayata gözlerini amadan göçüp giderken ve bir umut onu bekleyenleri yasa boğarken, kimi daha geç veda ediyor hayata. Görüyor, geçiriyor, evlenip çoluk çocuğa kavuşuyor, torun torba sahibi oluyor. Kimi ise yalnız başına açtığı gözlerini, yine sessiz sedasız yalnız başına kapatıyor, kimsesiz olarak.

Hepimiz aynı dünyaya açıyoruz gözlerimizi bir umut. Daha güzel bir hayat, daha güzel bir yaşam için. Hatalar yapıyoruz çoğu zaman bu hayata ayak uydurmak için. Bazen gerçekten içinden çıkılması çok büyük, hadi ya bu kadarda olmaz diyeceğimiz cinsten hatalar. Hatta hayatını bildiğimiz kişiler bu hataları yapıyorsa sorguluyor ve anlam katmaya çalışıyoruz. Tanımadığımız birileri ise yapmasaydı iyiydi diyoruz, lakin “zenginin parası züğürdün çenesini yorar” hesabı konuşmadan da edemiyoruz.

Biz insanoğlunun beklentileri çok fazla hayattan, orta hallisine sorsan daha iyi olma hayalinde, zengini daha fazla zengin olma peşinde, fakir ise haline alışmıştır ama daha iyi olma arzusundadır.