İlk yarı bittiğinde Fenerbahçe'nin oyunuyla ilgili yorumum şöyleydi: Almanya'dan İstanbul'a dört günlük bir zaman aralığı vardı. Frankfurt'da son dakikada kaçan penaltıyı es geçerseniz, Fenerbahçe'nin oyunu muhteşem olmasa da çok iyiydi. 

Ancak ordan buraya, daha doğrusu Başakşehir karşılaşmasının ilk yarısına baktığımızda inanılamayacak boyutta bir fark vardı. Fenerbahçe'nin oyun aklının hiçbir tarafında gri renge yer yoktu. O günkü oyun bembeyaz diyebileceğimiz netlikte güzeldi. Başakşehir maçının ilk yarısı da simsiyah diyebileceğimiz kadar çok kötüydü. Bunda belki de hocanın ısrarla söylediği; "Her oyuncuyu sezon boyunca kullanacağım" sözünün de etkisi vardı. Bu sene sokakdaki adamın Fenerbahçe'nin onbiri şudur diye bir çırpıda sayamayacağını anlıyoruz Vitor'un bu inadınndan. Ben bu satırları yazarken kronometre atmışı gösteriyordu ve oyun anlamında sarı lacivertlilerde herhangi bir değişim gözükmüyordu. Herhalde Volkan Babacan en rahat maçlarından birini oynuyor olmalıydı.

VİTOR’un TAKINTILARI

İkinci yarıda oyuncu değişiklikleri gelmeye başladı yavaş yavaş. Mesut ve Valencia'nın iyi bir ikili olduğu aşikarken, bu ikilinin oyuna girmesi için neden altmış dakika beklenilmişti ? Üstelik Özil oyuna girdikten sadece dört dakika sonra Fenerbahçe'nin Valencia’nın kafa-omuz vuruşuyla golle burun buruna gelmesi asla tesadüf değildi. Mesut,  Valencia, Rossi ve Mert ilk onbirde sahada olmalılardı.

Gulbrandsen’in golü Vitora adeta bir mesaj niteliğindeydi: “Sen geç kaldın dedi Norveç’li Portekiz’liye. Ve ekledi: “Atı alan Üsküdarı geçti”.