İnsanın geleceğe dair düşüncelerini, tasavvurlarını, niyetlerini anlatırken daima İnşallah!
demesi gerekir: Cenâb-ı Allah, bu konuda son derecede çarpıcı ve etkili bir şekilde ikazını ve
tenbihatını şu ayetlerde yapmaktadır:
“Hiçbir şey hakkında da sakın ‘Ben bunu yarın muhakkak yaparım !’ deme.!”(Kehf,
18/23).
“Ancak ‘Allah dilerse yapacağım’ de. Unuttuğun zaman Rabbini an ve ‘ Umarım
Rabbim beni, bundan daha doğru olana ulaştırır’ de ! ”(Kehf, 16/24)
“Allah’ın izniyle”(inşallah) demiyor, bir istisna da yapmıyorlardı”(Kalem, 68/ 18)
Yukarıdaki ayetlerde Hak Tealâ’nın da ikaz ettiği; bu ikaza kulak asmayanları
eleştirdiği gibi, insanoğlunun, Ben gelecekte şunu yapacağım, bunu yapacağım, oraya
gideceğim, satın alacağım, işimi büyüteceğim, evleneceğim, çocuk sahibi olacağım v.s! gibi
tasavvurlarını, düşüncelerini, niyetlerini, söylerken mutlaka “İnşallah!” veya “Allah’ın
izniyle” demesi gerekir; aksi halde işi rast gitmez. Kendisinin Allah’ın iznine, yardımına
ihtiyaç duymadığı anlamına gelir! Bu da, Allah Tealâ’nın çok içerlediği, hiç sevmediği kibirdir!
Kibirlenmektir!
“…Dünyada kibirlenenlerin yeri ne kötüdür!”(Zümer,39/71-72)
Böyle bir davranışta bulunan kişinin işi rast gitmez; teşebbüsünde, eyleminde, kararında
olumlu, başarılı ve bereketli bir sonuç alamaz.
O halde her adımda, her kararda, her teşebbüste, her tutum ve davranışta mutlaka
“İnşallah!” veya “Allah’ın izniyle!” demek gereklidir, yararlıdır. Her şey bir tarafa, bu tek kelime,
insana moral verir, işinin rast gideceğine, olumlu ve bereketli bir sonuca kavuşacağına inanç
verir. “İnşallâh!” sözcüğü, yukarıda euzü besmele için söylediğimiz tüm olumlu moral güçlere
kavuşulmasını sağlar! Moralı yüksek olan; Allah Tealâ’nın sayesinde başaracağına inanan; bu
yüksek moral ve inançla işe sarılan kişi de zaten başarılı olur!
Cenab-ı Allah bütün okuyucularımızın işlerini rast getirsin inşallah!.
BATININ GÜNAHI
Müslümanı sardı acı bir keder,
Masumlar neyin bedelini öder?
Bu kanı döken cehenneme gider!
Mahcubiyet yok, daha da çetinler,
Sefil kaldı gözü yaşlı yetimler!
Adam terörist, yok ahret kaygısı,
Merhamet sıfır acıma duygusu,
Bulunur mu insanlığa saygısı!?
Şehitlere indirilsin hatimler,
Aç-susuz, kimsesiz kaldı yetimler!
OYTAN’ım, Batı hiç durmaz sözünde,
İnsanın hiç değeri yok gözünde,
Tâ ezelden kalleşlik var özünde,
Suçlarını itirafta ketumlar,
Umrunda değil yalvaran yetimler!