Daireler ve Veli ÜNSAL...

***

Önce İzmir depreminde “kurtarma ekip”lerinin canlarını bile hiçe sayan çabaları...

Devletimizin, yardım sever halkımızın büyük destekleri...

Tümünün elleri öpülesi...

***

Şimdilik yaşadığım Dikili’de bir resmi dairenin hizmetine şaştım kaldım...

Bir arkadaşımın Dikili Tapu Müdürlüğü’nde tapu işi vardı...

Bana, “Birlikte gidelim mi?” dedi...

Ben de daveti kabul edip, Dikili Tapu Müdürlüğü’ne gittik...

***

Önce personelin vatandaşlara davranışını izledim...

Şaşırdım kaldım, sanki satış yapan bir işletmedeyiz... Kapıda, “hoş geldiniz”le başlayan güleryüzle karşılandık tapu müdürlüğünde...

Vatandaşın her sorusu bıkmadan, anında cevaplanıyor...

Güleryüz eksilmiyor, tüm personelden...

***

İşimiz bir yandan yapılırken, resmi daireleri “iyi” de, “kötü” de yapanın oranın sorumlusu, en üst yetkilisi olduğunu bildiğim için, Dikili Tapu Müdürü’nü görmek istediğimi söyledim, güvenlik elemanına...

Güvenlikçi, “Bir kusurumuz mu oldu, efendim” dedi bana...

“Hayır evladım, müdürünüzle tanışmak istiyorum” dedim..

Müdür beyi dahili telefondan hemen aradı...

Müdür bey, beni odasına davet etti...

Şoktayım... Müdürlerin kolay kolay kabul etmediklerini bildiğim için...

***

Birinci kattaki (asma kat) müdür beyin odasına güvenlik elemanı eşliğinde çıktım...

Müdür bey, beni hemen oturttuktan sonra, önce kolonyayla “Buyurun, hoşgeldiniz, ne içersiniz, size nasıl yardımcı olabiliriz, efendim” dedi...

Genç bir müdür idi... Adını, soyadını önünde duran isimlikten öğrendim...

Müdürümüzün adı, Veli ÜNSAL’dı...

Önce kendisini, elemanlarının davranışı nedeniyle tebrik ettim... “Sadece bu kadar hoşgörülü bir resmi daireyi kim yönetiyor diye merak ettiğimden sizinle tanışmak istedim” dedim...

Veli Ünsal müdürümüz, “Olur mu efendim, bizim görevimiz vatandaşa yardımcı olmak, biz olması gerekeni yapıyoruz” yanıtını verdi bana...

***

İnanın bana, uzun süredir böyle bir resmi daire görmemiştim...

Veli Ünsal’ın şahsında, tüm personelini ve Tapu Kadastro Genel Müdürlüğü’nü kutluyorum...

Bir atasözümüz var, “At sahibine göre kişner” diye...

Öyle değil mi?