Sevgili dostlar, İnsanların, yaratılışı ve buna bağlı olarak  psikolojik yapısı nedeniyle yaşadıkları süre içerisinde, hangi konuda olursa olsun yaptıkları işlerde mükemmeli yakalamaya çalıştıklarını görmekteyiz. 

Tarih öncesi çağlardan bu yana, gerek ülkelerin yönetimleri, gerek savaşlarda uygulanan taktiklerden tutun da günümüze kadar gelen mimari ve sanat eserlerinde hep bu yönde çalışmalar olmakla beraber, özellikle Ortaçağ’dan Yeniçağ’a geçişte ( 1453 senesinde Fatih Sultan Mehmet’in İstanbul’ fethederek Doğu Roma İmparatorluğu’nun varlığına son vermesi. ) insanlığın kat ettiği merhale giderek en üst boyutlara ulaşıp günümüze kadar gelmiş ve günümüzden yüzyıllar sonrasına da aynı gelişme ve güzelliklerle devam edecektir.

Çünkü beğenilmek silinemeyen, önlenemeyen, gem vurulamayan, kendi yaşantısını her anında yönlendirecek kadar fetheden en güçlü duygu olarak insanın benliğinde yer alır.

İnsan, hiçbir şeyle ölçülemeyecek ve yerine geri konulamayacak değerdeki zamanını bu yönde kullanmış ve harcamışsa bu güzellikleri, çalışmaları her yönüyle irdelemek ve ortaya çıkan çalışmayı takdir etmekle birlikte, aynı zamanda da eleştirmek durumundayız. Çünkü iyinin iyisini meydana çıkarmak ancak bu şekilde mümkün olabilir.

Eleştirmek, çoğu zaman farkında olmasak da  hayatımızın her anını kapsayan bir eylemdir ve konuya hakimiyetimiz doğrultusunda kolay olmakla birlikte, yıkıcı olmamalıdır.