İBRAHİM GÜLEÇ

İBRAHİM GÜLEÇ

EŞEĞİN İNADI

Hoca bir gün ahırda hayvan yemleyecekmiş 
İnek ile eşeğe su, saman verecekmiş 
Eşek kapı ağzında, inekse ilerdeymiş 
Zavallı kara kaçan geçilecek yerdeymiş 
Önce eşeğe vermiş saman ile arpayı 
Elindeki torbada kalmış ineğin payı 
Hoca ne yaptıysa eşek geçit vermemiş 
İnadının yüzünden yemini de yememiş 
Hoca itmiş eşeği kendinden öbür yana 
Kör olası eşek de yamulurmuş bu yana 
Ne yapsa geçememiş zavallı ineğine 
Almış kürek sapını dayamış eşeğine 
Eşek, Hoca'yı sanıp yaslanmış o sopaya 
Ne samana dokunmuş ne üstünde arpaya 
Geçmiş vermiş ineğin yemini samanını 
Eşeğin bu yaptığı hayli sıkmış canını 
Dönmüş bakmış eşeğe hala yaslı küreğe 
Öyle bir duruşmuş ki, sanki bağlı direğe 
Seslenmiş hanımına eşeği görsün diye 
Bakmış o da evde yok, meğer gitmiş çeşmeye 
Beklemiş karısını kapısının önünde 
Hanımı çıkagelmiş su testisi elinde 
Gel demiş hanımına, gel bak bizim eşeğe 
Kapıyı açmışlar ki, hala yaslı küreğe 
Hoca tutmuş küreği eşek yine yamulmuş 
Hoca kendine göre gülecek bir iş bulmuş 
Hemen çekmiş küreği eşeğini kurtarmış 
Demiş ki, bu dünyada benden inatçı varmış.

 

<