“Sen sen ol bu Giuliano’yu forvet arkası dışında başka pozisyonda oynatma hocam” demeli
Kocaman’a akıl, fikir, düşünce veren her kim varsa etrafında. Brezilya’lı öyle ahım şahım da oynamadı
belki ama, maçı tek başına da almadı, forvetin arkasında oynamak her şeyden önce kendisine güven verdi.
Üstelik Janssen gezgin oynayıp her zamanki mücadele gücünü ortaya koyunca iyi bir ikili oluşturdular.
Kocaman basit iki ders çıkaracak bu görüntüden. Birincisi bu takımın santraforu formsuz bile olsa
Janssen’dir. Gençliği ve diriliğiyle rakip stoperleri döver, yorar. İkincisi Giuliano her ne olursa olsun
forvet arkasından başka pozisyona adımını atmamalıdır. Valbueno girdikten sonra sağa dönük oynaması
pek doğru olmamıştır kanımca.
Maç öncesi Kocaman taraftarlarını tereddüte düşüren bir açıklama yapmıştı. “Temel amacımız
özellikle ve özellikle Antalya’nın hücum oyuncularını devre dışı bırakmak” diyecekti mikrofonlara. Oysa
ki Kocaman’ın yerine bu açıklamayı Leonardo yapmalıydı. Sonuçta ev sahibinde Eto’o ve Nasri varsa,
Fenerbahçe’de de Janssen-Giuliano ikilisi vardı. Fenerbahçe sakin, tutarlı oynayabilir. Buna Kocamanvari
bir oyun anlayışı da denebilir. Rakibe göre taktiksel anlamda farklı varyasyonlar da deneyebilir fakat bu
Fenerbahçe’nin kendi futbol konseptinin dışına çıkması anlamına gelmez. Rakinizde oynayan Eto’o,
Nasri, Maicon,Kadah elbette tehlikeli futbolcular ve onları muhakkak ki boş bırakmamak gerekir. Ancak
zaman zaman teknik adam olarak yönettiğiniz takımında Fenerbahçe olduğunu unutmadan konuşmanız
gerekmez mi karşılaşmalar öncesinde?
Maçın ilk dakikalarında Fenerbahçe 9 kişi defans yapar gibiydi. Ama Antalya’nın Fenerbahçe’ye
baskı kuracak maestrosu yoktu kadrosunda. Tamam Eto’o- Nasri var belki ama onları besleyecek bir
beyin olmaması dezavantajlarıydı. Sonra Fenerbahçe yavaştan üstünlük kurmaya başladı. Zannederim ki
görünen iki büyük handikap vardı Fenerbahçe adına. İlki, orta saha ile uçtaki ikili arasında dağlar kadar
mesafe uzaklığı vardı. O yüzden kompakt oynayamadılar. Diğeri de, Fenerbahçe kenar bekleriyle oyunu
rakip sahaya yıkmayı unutalı çok zaman oldu. Fenerbahçe özellikle Zico döneminde başlayan bu
kültürünü kaybetti maalesef. Şener ve İsmail kenarları kullanmakta biçareydiler. Sakıp bile bu ikiliden
daha seri çıkışlar yapıp, servisler yaptı Fenerbahçe ceza sahasına. Kocaman oyunu kenar beklerle oynama
ve takımını rakip alana geçirirken kenarları verimli kullanma alışkanlığını yeniden kazandırmalı ekibine.
KOCAMAN’ın ŞANSI
Her iki takımda istenilen oyunu oynamamadı belki ama karşılıklı şut denemeleri vardı ardı ardına.
Bir savaşta karşılıklı top atışları yapılırcasına kaleler yoklandı her iki yarıda da. Fenerbahçe daha fazla şut
atandı. Bu arada Demirel’in kritik kurtarışları da es geçmemek gerekir. Çoğu yazımda yazmışımdır.
Volkan yeterki konsantre olsun, Avrupa’nın hatta Dünya’nın en iyi 10 kalecisinden birisidir. Yeter ki
böyle oynasın hep.
İkinci yarı Antalya’nın baskısı artınca Kocaman çareyi Ozan’la değil Soldado ile bulacağını
düşündü. Hamlesi doğruydu. Sıkışan ve daralan oyunda çift forvet artı Guiliano ile hem daha tehtitkar
olabilirlerdi hem de Diego ve Chico’yu fazlasıyla rahatsız edebilirlerdi. İyi ki Janssen’i oyundan almamış
çünkü Soldado’nun sakatlanmasıyla forvetsiz kalacak ve takım ister istemez geriye gömülecekti
psikolojik olarak.
Fenerbahçe içinde bulunduğu yeni Kocaman döneminde eskisinden pek de farklı sayılmaz doğrusu.
“Öncesi ve Sonrası” diye baktığımızda takımın mantalitesinde, oyun kalitesinde, taktiksel anlayışında
göze çarpan fazla şeyler göremiyoruz. Ancak Kocaman’ın Giuliano’yu forvet arkasında oynatma ısrarı ve
oyunun çıkmaza girdiği anlarda, son iki haftadır, üç ön libero yerine çift forvete dönme istediği iyiye
işaret gibi gözüküyor. Haftaya Kasımpaşa önünde oynatacak forvet olmamasını bakalım nasıl çözecek
Kocaman? Genç Ahmethan Köse formadan çok uzaklarda kaldığına göre tek opsiyon Atıf gibi
gözüküyor. Bekleyelim ve görelim.