Sahaya risk ötesi bir 11 ile çıktı Koeman. Kocaman da, Cocu da yanında solda sıfır kalırlardı hocanın. Yedeklere de bakarsınız çok alternatifi de yoktu Fenerbahçe’nin ancak öndeki 4’lü her zamankinin bir fazlasıydı işin aslına bakarsanız. Maç öncesi Valbuena’nın forvet arkasında serbest oynayacağını düşünmüş, sol kanattada Alper veya Barış olur diye düşünmüştüm. Dışardan bakan birisinin yorumuyla Fenerbahçe 4-2-4 gibiydi sahada. 

Anderlecht futbol takımı kazanmak zorundaydı. Alabilecekleri tek puan onlara yetmeyecekti. Teknik direktörleri Hein son lig maçında deplasmanda Beveren’e karşı 1-2 galip geldiklerinde 4’lü defansla oynamıştı. Oysa ki 3’lü defansı tercih eden bir teknik adamdı. 4-1-2-3 oynayarak Kadıköy’den 3 puan alma çabasındaydı.

MERCİ MONSİEUR – MERSİ MÖSYÖ

Maçın büyük bir bölümünde oyunu domine edendi Belçika’lılar. Maça hakim olsalarda, bir kişiye hakim olamadılar: Mathieu Valbuena. Fransız topu konuşturan adamdı. Meşin yuvarlağa hisleriyle hitap eden bir karakterdi. Kendiyle barışık, takımıyla barışık, futbol topuyla barışık, kaderiyle barışık bir karaktere sahipti. Geçen sezon ve bu sezon ki hocalarıyla yıldızı barışmazken, Erwin’le tekrardan ivme almaya, zirveye çıkmaya başladı. Umarım böyle devam eder yoluna aksamadan. Takımının kendisine fazlasıyla ihtiyacı var. 

Anderlecht daha iyi oynadı belki ama onların kadrosunda bir Valbuena yoktu maalesef. Onun için kaybettiler zaten. Tam zamanında attı ve tam ihtiyaç duyulan anda attırdı ikinci sayıyı Fransız oyuncu. Slimani yine ayaklarını doladı birbirine mutlak pozisyonları çöpe atarken.  Bu arkadaşın başarılı olabilmesi için ayaklarını birbirine dolamadan oynaması gerektiğini öğrenmesi gerekiyor.  Soldado’yu Avrupa Ligi kadrosuna kim yazmamış bilmiyorum ancak bu kararla Fenerbahçe’ye büyük bir kötülük yaptığı ortada.