Gerçek AKŞAM gazetesi 100 yaşında

Yolaç’ın yönetiminde sabahları yayımlanmaya başlanan gazete zaman yurdun her köşesine ulaştırıldı.

Yeni dönemde de bir çok başarıya imza atan AKŞAM, Ankara’da baskı yapan ilk gazete oldu.

Başarılı bir geçmişi olan AKŞAM 1970’lerin başında ekonomik darboğaza girdi, bir ara TÜRK İŞ’e satıldı, birkaç el değiştirdikten sonra 1982 yılında bir “Calışan Gazeteciler Bayramı” öncesinde Tercüman’ın sahibi Kemal Ilıcak’a satıldı ve kapandı.

9 Ocak 1982 Cumartesi günü meslek hayatımın üzücü günlerinden biri olarak kişisel tarihime yazıldı.

O gün, gerçek AKŞAM’ın son kadrosunda çalışan bir gazeteci olarak koca çınarın köklerinin sökülüşüne tanık oldum.

İki elin parmakları kadar gazetecinin ve matbaa emekçisinin özveriyle sürdüğü çalışmanın son günü gazetede kimsenin ağzını bıçak açmıyordu.

Gazeteyi her gün olduğu gibi hazırlayıp matbaaya gönderdik.

Bizler acı sonun tanıklarıydık.

“Türk basının en eski gazetesi kapandı. Ayrılık Merhabası” manşetiyle yayımlanan 9 Ocak 1982 tarihli son sayıda yolu AKŞAM’dan geçen bazı meslektaşlarımızın veda yazıları yer almıştı.

İşte o veda yazılarını yazanlar:

Doğan Koloğlu: Akşam’ın Türk Düşünce Tarihinde Ayrı Bir Yeri Vardı. İrfan Derman: Gazeteler de Ölür. Çetin Altan: Üzücü Ama Doğal. Erol Türegün: Bir Gün Yeniden Doğacağı Ümidiyle. Nevret Yüksel: Akşam Bir Okuldu. Mehmet Luma: Nöbet Değişimi. Hasan Bedrettin Ülgen: Büyük Kayıp. Hayati Asılyazıcı: En Güzel Yıllarım Akşam’da Geçti. Galip Örge: Akşam Gazetesi Kapanırken.

Akşam’ın son çalışanların neler yazdığına gelince.

Tanju Cılızoğlu: Merhaba. Mete Alpman: Merhaba ve Elveda. Adil Avşaroğlu: Babıâli Bir Eski İsmini Şimdilik Kaybetti. Metin Oral: Şimdilik Hoşçakalın. Ali Taşkınvardar: Büyük Bir Okul Kapandı. Metin Bademli: Beklenmeyen Ölüm. Arif Baş: Bir Yıldız Kaydı. Cengiz Kürküt: Akşam’ın Arkasından. Nihat Gökdere: Bir Dev Yıkıldı. İdris Tarhan: Gencecik Yorgunluğum. Cihan Aktaş: Dostluklar Ölmez. Faruk Şensoy: (C’est Fin)

Ve benim yazdıklarım:

Şunları yazmışım Ölüm Sancısı başlıkla yazımda:

“Biz bu sancıyı aylardır çekiyorduk.

64 yıl öncesine doğup bu gazetenin doğuşuna tanık olsaydım eğer başlığının altına şöyle yazılmasını önerirdim:

Gün batarken doğar.

64 yıllık bir tarih, hem de Kurtuluş Savaşı’nın içinden gelen bir tarih bugün sona erdiriliyor.

Bugün 9 Ocak. Akşam’ın sonu.

Yarın da 10 Ocak. Biz gazetecilerin bayramı.

Akşam’ın ölümünü yaşayan biz çalışanlar nasıl bayram edeceğiz, bilemem.

Tesellimiz, her ölümün karşıtını da içinde taşıdığına olan inancımızdır.

Ve onun için diyoruz ki, gün batarken doğar.”

Babıâli’nin öncü gazetelerinden AKŞAM’ın 64 yıllık yayın hayatı 9 Ocak 1982 Cumartesi günü sona erdi.

O gün, Tercüman’ın sahibi Kemal Ilıcak’a satılarak yerini BULVAR GAZETESİ’ne bırakan gerçek AKŞAM’ın son gün

künyesi şöyleydi.

Sahibi: Akşam Gazetecilik ve Matbaacılık AŞ. adına Şekip Altay. Sorumlu Yazı İşleri Müdürü: Mete Alpman. Müessese Müdürü: E. Muzaffer Yılmaz.

AKŞAM, kendi tipo tesislerinde diziliyor, Hergün Matbaası’nda basılıyordu.

Gerçek AKŞAM yaşatılabilseydi Türkiye’de Türkçe yayımlanan eski gazete olarak bugünlerde 100. yılını kutluyor olacaktık.(*)

Gelelim bugünün AKŞAM’ına.

Bugünlerde başlığının kenarına “100.Yıl” logosuyla yayımlanan AKŞAM’ın, gerçek AKŞAM’la uzaktan yakından ilgisi yok, onun devamı değil.

T Medya Yatırım Sanayi ve Ticaret AŞ’nin sahibi olduğu bugünkü AKŞAM 23 yıl önce sıfır sayıdan itibaren Kemal Ilıcak’ın oğlu Mehmet Ilıcak tarafından yayımlandı.

Ilıcak’ın AKŞAM’ın maceralı bir yayın hayatı oldu. Gazete Aydın Doğan’ın dağıtım şirketi tarafından engellendi, gazetenin adına ön adlar eklenerek yayınını sürdürdü, birkaç kez el değiştirdi.

(Ali Taşkınvardar AKŞAM’ın son sayısının birinci sayfasının planını çiziyor. Sermürettip Etem Gürdil, ben ve rahmetli Faruk Şensoy heyecanla bekliyoruz.)

Bugün (1 Kasım 2018, Perşembe) künyesinde Yıl: 23, sayı: 8464 yazan yeni AKŞAM’a uzun yayın hayatı diliyorum.

BABIÂLİ’DE YAPRAK DÖKÜMÜ

Babıâli’de yaprak dökümü devam ediyor.

HABERTÜRK ve Türkiye Gazeteciler Cemiyeti'nin gazetesi BİZİM GAZETE'den sonra bugün de VATAN gazetesi kapandı.

Bugün son kez yayımlanan VATAN, ihtiyaçtan değil ihtirastan, bir grup gazetecinin zor durumdaki SABAH'ı batırma ihtirasından doğmuştu.

Hıncal Uluç o günleri bir gün yazacaktır umarım.

Bu arada, yazmasam olmayacak, VATAN’ın ekonomi müdürü Ercan İnan veda yazısında yapsatçı Ali Ağaoğlu’nu "gazeteci yapmayı başarmakla" övünüyor.

Yok mu azizim senin övüneceğin başka başarın?

……….

(*)Türkiye’nin en eski gazetesi Misak ve Sarkis Koçunyan kardeşler tarafından 28 Ekim 1908 tarihinde kurulan Ermenice Jamanak gazetesi 110 yıldır aralıksız yayımlanıyor.