Herkes aşk acısı çekiyor. Gerçek aşk acı vermez sonsuz mutluluk, saadet, huzur ve herşeyi yapabilme gücü verir. Eğer aşk acısı çekiliyorsa  o ego acısıdır. Aşk da ego olmaz. Tam teslimiyet olur. Egonun sertliği insana acı verir. Aşkın yumuşaklığı ve esnekliği ise süpriz getirir. Aşk akışkan olduğu için kişilerin her bir zerresine nüfuz eder ve yenileyerek, bütünleşme ve esneklik getirir.
Dünya Değişim Akademisi Uzmanları aşk acısı ile ilgili etkili bilgi ve teknikler sunarak  temeline inip bütün var olan olumsuzlukları düzeltiyorlar.
“Gerçek aşk acı çektirmez tam tersi zevk verir. Aşk sayesinde âşıklar birbirlerini koşulsuz sevgi aracılığıyla zenginleştirir. Aşk zenginleştirir şehvet ise tüketir. Şehvet tüketici bir duygudur. Şehvet yakıcı bir duygudur ve bireyin tüm iyi huylarını yakıp yok eder. Aşk da yakıcıdır fakat aşk insanın tüm kusurlarını yakar ve onu kusursuz yapar. Aşk ateşi arındırıcı şehvet ateşi ise yok edicidir. Aşk bireyi arındırır şehvet ise kirletir. Aşk saf bir doğaya sahiptir fakat şehvet ve bencillik devreye girince aşk kirletilir. Bencillik devreye girince aşk sahteleşmeye başlar ve bir ego oyununa dönüşür. Ego oyunu bir hükmetme ve kontrol etme çabasıdır. Fakat bu çaba çok ince yollarla gerçekleştirilir. Çoğu zaman aşıklar hükmetmeye çalıştıklarının farkında bile değildirler. Kontrol etme isteğininin kökleri çok derinlere inmektedir. Genelde birey aşık olduğu insanı kontrol etmeye çalıştığını belli etmez. Birey kontrol etme isteğini endişelenme ve yardım etme ambalajıyla süsler. Örneğin birey eşini sürekli arar fakat bunu güya kontrol etmek için değil, özlediği veya endişelendiği için yapar. Bu kontrol etme ve hükmetme isteği bireye bebeklikten aşılanır, çünkü anne-baba da çocuğa hükmetmek ve onu kontrol etmek ister. Kontrolcülük tavırları bulaşıcıdır ve bu tavırlar çocuğa ebeveynlerinden bulaşır. Önce anne-baba çocuğu kontrol eder sonra da çocuk büyüyünce ebeveynlerini kontrol etmeye çalışır. Bu hükmetme isteği çatışmalara ve kavgalara neden olur. Daha sonra çocuk yetişkin olunca âşık olduğu insanı kontrol etmeye çalışır çünkü Konrolcülük bir alışkanlık haline gelmiştir.”