İBRAHİM GÜLEÇ

İBRAHİM GÜLEÇ

HAYVAN, BİR DÜNYA GÖRSÜN

Hoca bir gün bostanda, gün boyu çapa vurur 
Bir yandan çapa yorar, bir yandan gün kavurur 
Yatıp dinlense bile, atamaz yorgunluğu 
Gün tükenmiş habersiz, Hoca'nın dalgınlığı 
Toparlar heybesini dönmek için köyüne 
Bugünlük bu kadar der, yarın gelirim yine 
Çıkar bostan dışına eşeğe binmek için 
Eşeğe yaklaştıkça gülermiş için için 
Hoca çapa sallarken eşeği yavru yapmış 
Anasının yanında hem de ayağa kalkmış 
Okşar sever sıpayı Hoca biner eşeğe 
Önemsemez sıpayı arkamdan gelir diye 
Fakat sıpa yürümez anasının ardından 
Eşek ise yol almaz rahatsız olur bundan 
Hoca iner eşekten, koşar sıpayı tutar 
Anasının sırtına hemen sıpayı atar 
Biraz yol yürüyünce Hoca yoru!ur yerde 
Gün boyu çalışmaktan yorgunluk vardır serde 
O da biner eşeğe kucağında sıpayla 
Hoca der şimdi oldu durmadan yolu boyla 
Adamın biri görür yolda giderken bunu 
Utan Hoca utan der, bu yaptığın doğru mu 
Hem sen, hem sıpa binmiş yazık der şu hayvana 
Koca sakalına bak yakışır mı bu sana? 
Hoca, haklısın dese, inip yürümek lazım 
Şöyle kaşın çatarak tutsana der avazın 
Tam on bir ay taşıdı ikimizi beraber 
Hayvan, bir dünya gördü, git yoluna birader.

 

<