İnsanın geleceğe dair düşüncelerini, tasavvurlarını, niyetlerini anlatırken daima
İnşallah! demesi gerekir: Cenâb-ı Allah, bu konuda son derecede çarpıcı ve etkili bir şekilde
ikazını ve tenbihatını şu ayetlerde yapmaktadır:“Hiçbir şey hakkında da sakın ‘Ben bunu
yarın muhakkak yaparım !’ deme.!”(Kehf, 18/23). “Ancak ‘Allah dilerse yapacağım’ de.
Unuttuğun zaman Rabbini an ve ‘ Umarım Rabbim beni, bundan daha doğru olana
ulaştırır’ de ! ”(Kehf, 16/24)
“Allah’ın izniyle” demiyor, bir istisna da yapmıyorlardı”(Kalem, 68/ 18)
Yukarıdaki ayetlerde Hak Tealâ’nın da ikaz ettiği; bu ikaza kulak asmayanları
eleştirdiği gibi, insanoğlunun, Ben gelecekte şunu yapacağım, bunu yapacağım, oraya
gideceğim, satın alacağım, işimi büyüteceğim, evleneceğim, çocuk sahibi olacağım v.s.! gibi
tasavvurlarını, düşüncelerini, niyetlerini, söylerken mutlaka “İnşallah!” veya “Allah’ın
izniyle” demesi gerekir; aksi halde işi rast gitmez !.. Tıbbın ve tekniğin bütün gelişmişliğine
rağmen, tüm evreni yoktan var eden Allah Tealâ’nın gücü yanında insanın gururlanacağı,
kibirleneceği, kendini Kâf Dağı’nda görmesini gerektirecek bir durumu söz konusu değil!
İnsan, Cenab-ı Allah neye izin verirse, ne kadarına izin verirse ancak onu yapabilir. Şu halde
mü’minin bu bilinç içinde olması ve davranması zorunludur. Aksi halde, “şunu yapacağım,
bunu alacağım, ona karar vereceğim, şuraya gideceğim v.b.” sözler sarf etmesi kendisinde bir
güç görmesinin, kendisinin Cenab-ı Allah’tan ayrı ve müstakil olarak davranabileceği anlamı
taşır. Kendisinin Allah’ın iznine, yardımına ihtiyaç duymadığı anlamına gelir! Bu da, Allah
Tealâ’nın çok içerlediği, hiç sevmediği kibirdir! Kibirlenmektir!
“…Dünyada kibirlenenlerin yeri ne kötüdür!”(Zümer,39/71-72)
Böyle bir davranışta bulunan kişinin işi rast gitmez; teşebbüsünde, eyleminde, kararında
olumlu, başarılı ve bereketli bir sonuç alamaz.
O halde her adımda, her kararda, her teşebbüste, her tutum ve davranışta mutlaka
“İnşallah!” veya “Allah’ın izniyle” demek gereklidir, yararlıdır. Her şey bir tarafa, bu tek
kelime, insana moral verir, işinin rast gideceğine, olumlu ve bereketli bir sonuca kavuşacağına
inanç verir. “İnşallâh!” sözcüğü, yukarıda euzu besmele için söylediğimiz tüm olumlu moral
güçlere kavuşulmasını sağlar! Moralı yüksek olan; Allah Tealâ’nın sayesinde başaracağına
inanan; bu yüksek moral ve inançla işe sarılan kişi de zaten başarılı olur!
DALDIM AŞKA
Daldım ilâhî aşk içine,
Semâlarda uçar oldum,
Seyreyledim âlemleri,
Diyarlardan göçer oldum !
Varmaya aklım eremez,
Felek bir şey veremez,
Gönlüm hasılat deremez,
Umutları biçer oldum !
Ol huzura varılacak,
Hassas Divân kurulacak,
Sorgu-sual sorulacak,
Cevapları seçer oldum !

2

Mekke derin mânâ yolu,
Günüm-gecem zikir dolu,
Resûl’ün sevdiği gülü,
Vermek için açar oldum!
OYTAN Muammer bilesin ,
Herkes çeker öz çilesin,
Göçmeden ibret alasın,
Günahlardan kaçar oldum!