MUAMMER OYTAN

MUAMMER OYTAN

İSLÂMDA AKLIN ÖNEMİ

İnsanoğlunun, Yüce Yaratıcısına şükretmesi için akıllı olması gerekir. Aklı-bilinci-temyiz kudreti olmayan bir kişinin olan-bitenden haberi olmayacağı için Allah Tealâ’ya şükretme, sorumlu tutulma yeteneğinden de bahsedilemez. O halde dinimizin bizi kurtarabilmesi için aklımıza ihtiyaç vardır.

Akıllı insan, Dünyada iken çok pişmanlık duyan insandır: Çünkü akıllı insan; dünyada iken eksiklerini, noksanlarını, İslâmın esaslarına uygun olmayan davranışlarını bilir-görür, pişman olur, dolayısıyla hemen tövbe eder ve tutum ve davranışını derhal düzeltir. Akılsız insan, gâfil insan, sorumsuz insan bunu yapmaz ve maalesef “olduğu hali ile” uhrevî hayata intikal eder. Orada, helalinden-haramından yaptıkları-ettikleri, tutum ve davranışları, haramından-helalinden gördükleri-duydukları, haramından-helalinden yedikleri-içtikleri önüne serilince çok pişman olacaktır. Fakat, ne yazık ki, orada tövbe etme imkânı, kendini düzeltme imkânı yoktur!

Hristiyanlık, sadece iman etme dini olduğu halde İslâm dini iman etme ve akıl dinidir: Yukarıda belirtildiği üzere, İslâm, aklın, fikrin, idrakin yolundan gitme dinidir; düşünme, tefekkür etme dinidir. Cenab-ı Allah, Kur’anı kerimde 47 ayette, olayları, doğal oluşumları, gelişmeleri, davranışları, mucizeleri anlattıktan sonra çarpıcı bir şekilde sorular sorup insanoğlunu sarsmaktadır! Hatta bazı ayetlerde söz tutmadığı için insanı ağır şekilde azarlamaktadır.

  • Yaptığınızın çirkinliğini anlamıyor musunuz?”(Bakara,2/44)
  • “…(Bu kadarcık şeye) akıl erdiremiyor musunuz?”(Bakara,2/76)
  • “…Halâ aklınızı kullanmayacak mısınız?”(Hûd,11/51)
  • “…İçinizde hiç aklı başında bir adam yok mu?” (Hûd, 11/78)
  •  “…(Bunu) Ancak akıl sahipleri anlar.”(R a’d,13/19)
  • “…Şu halde yaratan, yaratmayan gibi olur mu? Artık siz düşünmez misiniz?”(Nahl,16/17)

Cenab-ı Allah tüm sevdiklerimize bu bilinci versin, bu yolu açsın inşallah! Âmîn!

İSLÂMIN DOĞUŞU !

Ol çağlarda insan içinde şeytan var!

Müşrik, putları eliyle kendi yapar,

Evreni yaratan Rabbimi bırakıp,

Çamurdan kendi yaptığı puta tapar!

 

Efendim, Asr-ı saadetin güneşi,

Görülmedi cihanda asla bir eşi,

Kâbe üzerine doğdu Nur Dağından,

Tüm putları yok etti, yaktı ateşi!

 

Lât, Menat, Uzza, Hübel’i bizzat kırdı.

Müşrikleri, çıldırtan bir öfke sardı!

Müslümana kahır, nefret, azap, çile,

İşkencede ah u zarlar Arş’a vardı!

 

Nur Dağı kadar yılmaz sabır gerekti,

İslâm’ın tek önderi, cesur- yürekli.

Geceye, şafak sökmezdi nuru olmasa,

Bu gün de muhtacız nuruna, sürekli!

 

OYTAN, karanlığı aydınlattı Kur’an,

Dine, bitmez-tükenmez güç verdi her an!

Ayetler kalplerimize şifa verdi,

Bizzat Mevlâ’mızdı yareleri saran!

 

<