Bir gün Sivrihisar'a iki gezici gelir 
Hak misafiri deyip Hoca da ilgilenir 
Buyur eder bunları, alır götürür eve 
Adamlar bu teklife kabul der seve seve 
Şöyle hoşbeşten sonra Hoca sofra kurdurur 
Evlerinde ne varsa sofrada bulundurur 
Adamlar konuşmadan saldırırlar sofraya 
Ne denk gelirse yerler bakmaksızın sıraya 
Hoca şaşırır kalır adamların haline 
Sanki kıtlıktan çıkmış, geçmeye gör eline 
Tabakta kalanı da sıyırır, sünnet diye 
Garip davranışlarla Hoca başlar gülmeye 
Bu sırada içeri Hoca'nın oğlu girer 
Yakın olma sofraya oğlum, uzak otur der 
İçlerinden birisi ismi ne, der çocuğun 
Hoca farzdır beyler der, aman ha iyi duyun 
Hoca güldürme bizi Farz' dan isim mi olur 
İsmini sünnet desem, o da yenir, kaybolur.