KARŞIDAĞIN ARDINA
Hoca'nın ilk karısı tembelin biri imiş
Dünyayı umursamaz gam kasavet bilmezmiş
Ne dertliye üzülür, ne gülene sevinir
Ne yokluğa gamlanır ne varlığa yerinir
Çocuksu halleriyle Hoca'ya hep yük olmuş
Herkes dermiş Hoca' da bu safı nerden bulmuş
Ahırın kapısını unutur kapatmayı
Eşek çıkar kaybolur telaş alır Hoca'yı
Hoca arar eşeği rastlayamaz izine
Her bir kime rastlasa sorarmış gördüğüne
Hoca'nın telaşına herkes seferber olur
Dere tepe dolaşır ve hepsi de yorulur
Hocaysa yorgun bitkin bir gölgeye uzanmış
Dizi takatsiz kalmış iyice candan usanmış
Dinlenen tekrar arar eşeği bulamazlar
Hoca iyi bir dosttur onu da kıramazlar
Bakarlar ki Hoca yok arayanlar içinde
Acep derler nerede böyle telaşlı günde
Eşek kalır Hoca'yı başlarlar aramaya
Derler Hoca bizimle gelmedi mi buraya
Kimisi der geldiydi kimi der gelmediydi
Eşekse ona ait mutlaka gelmeliydi
Eşeği ararlarken biri görür Hoca'yı
Biz yardıma gezerken sen seçmişsin burayı
Biz, aç susuz, sıcakta gezdik dağı tepeyi
Üzüleceğin yerde serinde neşen iyi
Karşı dağın ardına bağlamışım umudu
Eğer orda da yoksa dinleyin der ağıdı.
