Yılın ilk kar geç geldi İstanbul’a, Ekim sonunda, Kasım içinde, Aralık başında gelmeyen kar son günde ihtiyar yılı bacağından yakaladı. Televizyonlar ve gazeteler mevsimlik haberleri sıraladılar. Köy yolları kapandı, hasta yolda kaldı, cankurtaran hastayı almaya giderken kara saplandı, kayıp ayağını kırdı, soba zehirlenmesinden boğuldu. Geceyi sokakta geçirince buz tuttu. Benzeri kış mevsimiyle ilgili haberler birbiri peşi sıra aktarıldı. Şehirlerde ise çok sayıda aracın  birbirine çarptığı duyuldu. Tabi sanayi toplumu olmanın getirdiği farklılıklar da vardı haberlerde. Kış lastiği takmayanlar da haber konusuydu. Eskde kış lastiği lafı yoktu. Zincir takmak meselesi vardı.

Xxxx

Hava çok kirlenmişti, sisle birlikte hava kirliliği de astım hastalarına hayatı zorlaştırır boyutlara ulaşmıştı. Bu da sıkça haber olmaya başlamıştı ki kar yağdı. Kara ve soğuğa rağmen kutsalını yitirmiş insanlarımız, kaybettikleri kutsalın boş kalan yerine yılbaşı kutlamalarını oturttular. Dini bir vecd ile yılbaşını soğuk-ayaz-kar demeden kutladılar. Müstemleke insanının ruhu da istila ediliyor ne yazık ki…

Xxxx

Yere inen kar havadaki kirlenmeyi de alıp geldi. Çok bilmiş uzmanlar, eskiden mütehassıs idiler, aman ha kar yemeyin, kar kirli dediler. Havadaki kirlenmeyi alıp gelen karın kirli olması akla uygun ama, damlaların, kar tanelerinin ne kadar yoldan geldiğini, yolda hangi değişimler yaşandığını elbette hesaplayamazlardı. Her şeye madde olarak baktığınızda çok özel sırlar aleminden uzaklaşırsınız. Aslında dikkat etse her insan hayatında ne kadar çok özel sır ile karşılaştığını hatırlayacaktır.
Yine de madde aleminde uzmanların tavsiyelerine uymak yanlış olmaz. Ama çatıdan bir tabak kar alıp içine de pekmez katıp kaşık çalmazsanız doğal haytan uzaklaştığınızı da fark etmelisiniz. Onun özel adı bile var. Karsanbaç. Bir de Nasrettin Hoca’nın kar helvası var.