Kırk Ambar YIL 365 GÜN TATİL 185 GÜN... BÖYLE BİR ÜLKE VAR MI DÜNYADA?..

52 gün pazar, 52 gün cumartesi etti mi, 104 !..

Evvel Allah her yıl 10-12 gün Kurban Bayramı, 8-10 gün de Şeker Bayramı.

10’ar günden 20 gün de onlarla beraber etti mi, 124 gün !..

Yılbaşı, 23 Nisan, 19 Mayıs, 30 Ağustos, 29 Ekim, kar yağdı tatil, sel aldı tatil, 2’şer gün de bunları koy

etti mi, 140 gün !..

Şimdi geldik en önemlisine: Ramazan’a.

Tutan, tutmayan, müslümanı, müslüman olmayanı mübarek Ramazan’ı vesile edip işten kaytarıyor.

Dikkat ediyorum, herkes işine geç geliyor, sahura kalkıyorlar ya... İftardan da bir iki saat önce pır

evlere. 30 gün yat aşağı. Ekonominin beline bir darbe daha. Etti 170 gün !..

Dikkat edin, bakın. Ben bu hesaba kişilerin 15 gün, 1 ay süren yıllık izinlerini koymuyorum.

Biz bu kadar zengin bir ülke miyiz? Bizim bu genç nüfusla değil 1 gün, 1 saat bile kaybetmememiz

gerekirken, öyle bir tembelliğe alışmışız ki, hiç kimseden ses çıkmıyor.

Büyüğünü, küçüğünü bilen, hepimizin sevgisini kazanan Nazif Okumuş (Gazeteci-Yazar ve İstanbul

eski Milletvekili) İstanbul milletvekili olarak parlamentoya girmeye hak kazandığında, gerekçelerini

de söyleyerek:

“Nazif, bir yasa teklifi ver. Şu bayramlara bir çözüm bulun. Bu millete, yazıktır, günahtır. Yap bir

yiğitlik, bu işi sonuçlandır.” dedim.

Nazif’in aklı yattı ama, ne çare:

“Ağabey, beni tefe koyarlar.”

Haklıydı. Ben her yeni hükümetten bunu bekledim ama hiçbir yetkilinin umurunda değil. Onlar başka

şeyler peşinde...

Yetenekli ve akıllı insanlar ise neyin peşinde:

“Bir yaz gecesi Thomas Edison laboratuvardan evine döndüğü zaman, karısı ‘Uzun bir zamandır hiç

istirahat etmeden çalıştın, ’ dedi. ‘Tatile çıksan iyi olur.’

Mucid, ‘Ama nereye gideceğim?’ diye sordu.

Dünyada her yeri gördükten sonra, tekrar gitmek isteyeceğin tek yer neresi ise oraya git.’

‘Pekala, ’ dedi, Edison, “yarın gideceğim.’

Edison, ertesi sabah tekrar laboratuvarına gitti.”

İşte insanlar boşu boşuna Edison olmuyorlar.

Gelelim yine Nazif’e.

Baktım Nazif, hiç oralı değil. Başka bir şeytanlık düşündüm. Olmayacak bir şey. Ama, niyetim Nazif’in

kafasını karıştırmak.

“Peki Nazif bunu yapmadın. Başka bir yasa teklifi verelim. Askere gidiyorsun, bir süre sonra tezkere

alıyorsun. İşyerine giriyorsun, yıllarca çalışıp, emekli oluyorsun. Bir ev veya mağaza kiralıyorsun,

istediğin zaman akdi feshediyorsun.”

“Evet ağabey, sadede gel...”

“Peki, evlilik için de bir kanun teklifi versen, aynen kira akdi gibi, 5 yıl veya 10 yıl sonunda taraflardan

herhangi biri itirazda bulunmazsa evlilik sürsün. Fakat taraflardan biri, devamını uygun görmüyorsa,

evlilik akdi aynı kontratta olduğu gibi sona ersin.”

Tabii Nazif kahkahayı koyuverdi.

“Ağabey, dur sana bir hikâye anlatayım dinle:

2

“Amerikalı ünlü bir işadamı, büyük bir sigortacı, S. Kendrick Guernsay bir konferansına, şu

konuşmayla başlamış:

‘Değerli Bayanlar ve Baylar,

Atlanta’da yapılan bir konferansıma biraz geciktiğim için ancak arka sıralarda yer bulabilmiştim.

Benden önceki konuşmacıyı dinliyordum ki, önümde oturan iki kişi yüksek sesle konuşuyordu. Kulak

kabarttım, zira benden bahsediyorlardı:

‘Bu adamdan sonra konuşacak olan Ken Guernsay kimdir?’

‘Şahsen tanımıyorum, ama kendimi bildim bileli faal bir Rotary üyesi. Teşkilatın çeşitli kademelerinde

çalıştı. Bir zamanlar Federasyonun başkan yardımcılığını bile yaptı.’

‘Bana sorarsan, bir kulübe bu kadar fazla zaman ayırabilen bir insan, iki şeyden biridir: ya bir politikacı

ya enayi.’

Biraz sonra sıra bana geldi, başkan beni kürsüye davet ettiği zaman, onlar, bilhassa ‘ya politikacı ya

enayi, ’ diyen şahıs hayretle yüzüme bakıyordu.

Konuştum, konuştum, sözlerimi bitirdiğim zaman, bu şahıs, yanıma gelerek elimi sıktı ve dedi ki:

‘Söylediğimi işittiğinizi biliyorum. Ama konuşmanızı dinledikten sonra, politikacı olmadığınızı

anladım.’”

Nazif, durdu derin bir nefes aldı. Bu anekdottan bir şey anlayıp anlamadığımı sezmek için bekledi,

bekledi. Ve:

- Ağabey, ben politikacıyım... dedi.

Nazif beni hakladı. Ama işvereninden 1 gün izin isteyen adamcağız, patronunu haklayamadı.

Bakın ne olmuş...

BİR GÜN İZİN İSTEDİĞİNE BİN PİŞMAN OLMUŞ...

Demek bugün izin istiyorsun. Gel ne istediğine beraberce bir göz atalım.

Bir yılda 365 gün var. Bir yılda 52 hafta olduğuna ve sen her hafta 2 gün izinli olduğuna göre geriye

261 gün kalıyor. Her gün 16 saati işyeri dışında geçirdiğine göre ki bu 174 gün ediyor, geriye 91

gün kalıyor. Her gün 30 dakika kahve molası, yıllık 23 güne denk geliyor, böylece kaldı 68 gün. Yine

her gün 1 saat yemek molası ile geçiyor, bu da bir yıl içinde 46 gün eder. Geriye çalışacağın sadece 22

gün kalıyor. Zaten her yıl 2 gün hastalık nedeni ile işe gelmiyorsun, kaldı 20 gün.

Yılda 5 gün de resmi tatiller nedeniyle gitti, ( demek ki bu ülke Türkiye değil) kaldı sadece 15 gün. Her

senede 14 gün yıllık izin kullandığına göre geriye sadece 1 gün kalıyor ve eğer ben seni o 1 gün de

izinli gönderirsem;

Tanrı beni cezalandırır!