İBRAHİM GÜLEÇ

İBRAHİM GÜLEÇ

o GELİR DE DİNLERDİ

Bir gün bizim Hoca'nın eşeği kayıp olur 
Birdenbire şaşırır Hoca'yı telaş alır 

Kapı kapı dolaşır, köşe bucak hep arar 
Çocuk büyük demeden her kimi görse sorar 
Artık umudu keser sevdiği eşeğinden 

Ah, bir bulsam, diye de bırakmaz dileğinden 
Kimi bakar üzülür, yaşlı birisi diye 
Koskocaman adamsın sahip çıkmadın niye 
Fakat Hoca'nın içi hep yanarmış hayvana 
Sevgili eşeğini ararmış yana yana 

Bir yandan eşeği yok, bir yandan bitkin yorgun 
Dizde derman kalmamış dolaşmış hep koca gün 
Canı burnuna gelmiş gündüzün sıcağında 

Terler damlacık olmuş yüzünde, şakağında 
Biraz daha yol alır, olgun birine rastlar 

Selam verdikten sonra der ki bir müşkülüm var 
Adamsa pek ukala, alaycı tarzda biri 

Ne merhamet duygusu ne de insafın yeri 
Eşeğimi kaybettim der onu arıyorum 
Malsa canın yongası, yazık duramıyorum 
Gördüm der eşeğini Akşehir'e kadı olmuş 
Adamın sözlerine Hoca şaşırıp kalmış 

Hoca kendine gelir cevap için densize 
Yapma beyefendi der, eşek sordum ben size 
Adam yine tekrarlar önceki dediğini 

Hoca zaten sinirli boşa geçmiş bir günü 
Doğru der söylediğin, söze kulak verirdi 
Ben vaaz eder iken o gelir de dinlerdi 
Hoca'nın küstahlara her an için sözü var 

Bu densiz ukalayı kibarca eşek yapar. 

<