Öfke patlaması
Hava bir ısınıyor bir soğuyor…
Oh… bahar geldi diyorsunuz, birde bakmışsınız kış kapıdan yine içeri sızıvermiş…
Yani dalgalı ve değişken bir hava var…
Tıpkı yaşam gibi, tıpkı insan gibi…
Sakin bildiğiniz insanın , hiç beklemediğiniz anda öfkelenmesi sizi nasıl şaşırtıyor ve ürkütüyorsa işte bu havalarda öyle yapıyor…
İnsanımız bir ilginç oldu…
Hayal ediyor, onu içselleştiriyor, sonra onu olmuş gibi anlatıyor..
İşin ilginci buna kendisi de inanıyor ve sonuna kadar savunuyor…
Eğer karşısındaki kişi buna itiraz ederse, öfkeleniyor…Hata tüm bağlarını kesiyor..
Neden böyle oluyor?
Hadi havanın işine karışamayız ama, insan oğlunun bu tutarsızlığının kodlarını çözmek gerekiyor…
Duygularını gizleyen, bastıran bir çok kişi kafasında oluşturduğu dünyayı giderek gerçekmiş gibi yaşamaya başlıyor.
O duyguyu beslediği kişinin de kendisi için aynı duyguları yaşadığına inanıyor…
Son tahlilde her iki tarafında bu duygu selini bir fırtınaya dönüştürmesine karar veriyor ve bunu açıklıyor..
Eğer alacağı karşılık olumsuz olursa ortaya iki durum çıkıyor…
Birincisi hayata küsüyor, iyice içine kapanıyor, hatta daha ileri gidiyor ve kendince yalnızlığına son veriyor…
İkincisi, kontrol edilemez bir öfke patlaması yaşıyor…
Sonu da genellikle pek hoş olmuyor….
Çok seyrekte olsa sonucu pek tınmıyor, hayata devam ediyor..
Son tespitteki kişi zaten sadece küçük bir şans denemiş…
Bunları yanlış anlamayın, bu sadece bir gönül meselesinde oluşan olaylar değildir…
Yaşamın her anında, gördüğümüz şeyler; iş yaşamında, arkadaşlıkta, ailede, hemen hemen hemen her yerde…
Dedik ya insan çok değişken ve kırılgan…
Hayatın sert koşulları karşısında hemen duygu seline kapılıyor…
