Özgüven insan hayatı için çok önemli bir unsurdur.

Bu önemli konuyu Dünya Değişim Akademisindeki deki Değişim Uzmanına sorduk çok önemli bilgiler edindik. Bu bilgileri sizlerle paylaşıyoruz. 

Varoluşa güvenen insan doğal olarak içsel bilgeliğine ve kendisine de güvenir.

Ebeveynler çocuklarının öz güvenli olmalarını isterler. Öte yandan çocuklanın kendi seçimlerini yapmalarına izin vermezler, onayları olmadan onlara hiçbir şey yaptırmazlar, onları idealize etmeye çalışırlar. İstedikleri ideale ulaşmak için de çocuklarına suçluluk duygusu dayatırlar. Ancak bu dayatma çocukların öz güvenlerini çökerterek onları diğerlerinin daha iyi olduğunu düşünmeye ve başkalarından geriye kalanlarla yetinmeye mahkûm eder. Sonuç olarak çocuk yetişkin olduğunda öz güvenli olamaz.

Öte yandan birey yetişkinlik sürecinde toplum tarafından yansıtılmış kurgusal bir hayatla yaşamına devam eder. Kişinin içindeki gerçeklik dışarıdaki gerçeklikle bağdaşmaz ve ona acı verir. Bu durum devam edince kişi öz güvenini gitgide daha da kaybeder. Çocuklukta atılan öz güven eksikliğinin temelleri bu şekilde yetişkinlikte daha da derinleşmiş olur. Ayrıca bir insan karşılaştığı problemler karşısında dayatılmış bir alışkanlıkla suçluluk hissedip dikkatli olmaya çalışsa da hata yapmaya devam eder ve  artan suçluluk duygusu onun öz güven eksikliğini pekiştirir. Böylece kişinin kendine yaşattığı bilinçli suçluluk duygusu de insanın kendisiyle ilgili değer yargılarını sarsar ve yerle bir eder. Bu durumda kişinin öz güveni de olumsuz yönde hasar gördüğü için birey ağır şekilde sorunlar yaşar.