Savaşa hiç gerek yok…
Savaştan, şiddetten nefret ediyorum… Mekanı cennet olsun Ata’mız ne güzel söylemiş;
“Derhal şu veya bu sebepler için ulusu harbe sürüklemek taraftarı değilim. Harp zorunlu ve hayati olmalı. Hakiki kanaatim şudur: milleti harbe götürünce vicdanımda azap duyamamalıyım. Öldüreceğiz diyenlere karşı ölmeyeceğiz diye harbe girebiliriz. Ama ulus yaşamı tehlikeye düşmedikçe, harp bir cinayettir.”
İnsanlar ölüyor, vatanından göç etmek zorunda kalıyor. Acı, açlık, korku ve gelecek kaygılarının tasvir edildiği binlerce farklı ve yeni hikaye yazılıyor.
Şu yaşadığımız dönemde bu olan biteni biz de televizyondan, internetten, sosyal medyadan naklen izliyoruz. İletişim imkanları bu kadar gelişmişken, her savaşta ders almak gerekirken, anlamak yerine galiba kanıksıyoruz bazı şeyler bize anlamsızca normal gelmeye başlıyor.
Irak’ta bir milyoldan fazla insan öldü. Yüzbinlerce çocuk hayatı tanıyamadı. Binlerce kadına tecavüz edildi….
Anadolu’da, Avrupa’nın göbeğinde, Yemen’de, Suriye’de, Filistin’de, Afrika’da…
Amerika’da, Cezayir’de, Libya’da ve Bosna’da… Daha nerelerde ve şimdi Doğu Avrupa’da…
Bunları yazarken, hatırlarken utanıyorum…
İnsan ne vahşi ve aynı zamanda ne kadar da vicdanlı… Ey Dünya, sen meğer ne kadar da insanmışsın! Gözlerim doldu, burnumun direği sızladı!
Körfez savaşı döneminde, Mor ve Ötesi grubundan Harun Tekin’in öncü olduğu ve birçok müzisyenin katkı verdiği “Savaşa hiç gerek yok..” şarkısı - ve hatta projesi diyelim- geldi aklıma;
Hayattayken çocuklar,
Konuşmak gerek çocuklar.
Savaş ne demek, hiç durur mu başlarsa…
Kim kazanacak bu hırstan?
Kim ağlayacak sonunda?
Zamanın ruhu terkediver dünyayı!
Kimlerdensin,onlardan mı?
Petrolden mi,hayattan mı?
Kimlerdensin,onlardan mı?
Yok, savaşa hiç gerek yok…
Yok faydası yok durmanın,
Büyük zorbamız durmalı,
Durana kadar gerçeği haykırmalı.
Paraya, güce, savaşmaya, ölüme,
Doymuyor, durmuyorlar.
Önce gerçekler solar, sonra masum hayatlar.
Kimlerdensin, onlardan mı?
Petrolden mi, hayattan mı?
Kimlerdensin, onlardan mı?
Yok, savaşa hiç gerek yok
Sakin bir anda, vakit ayırıp bu eseri dinlemenizi öneririm…
Biliyorum tabiat kaunlarına aykırı ama, birgün barışın alışılmış olduğu, insanların beraberce yaşadığı bir dünyayı düşlüyorum.
