Çoğumuzun Mandıra Filozofu olarak bildiği Müfit Can Saçıntı oldukça önemli bir projesini hayata geçirmiş durumda.  Pandemi’nin hızla devam ettiği, sinema ve tiyatro başta olmak üzere kültür-sanat camiasının özellikle yara aldığı bu günlerde karantina döneminde çektiği "Maskeler De Düşer" isimli filmini Youtube kanalında yayınlamaya başladı. Gösterildiği ilk gün bir gala gecesi yaparak filmi ücretsiz yayınladı. Ondan sonra da sadece 2.5 TL gibi cüzi bir ücretle sinemaseverlerin hizmetine sundu. 

Filmin kısaca konusundan da bahsedeyim. Çocuğunun tedavi masrafları için çaresiz kalan bir mali müşavir baba gayrimeşru yollardan para kazanmak zorunda kalıyor. Ama bu süreçte paranın da tadını alıyor. Gayrimeşru şekilde para bulmaya devam ediyor. Para bulma yolculuğunda babanın niyeti de insanları bir nevi dolandırarak, yurt dışına kaçmak. Ancak koronavirüs ortaya çıkınca yurt dışına kaçış planı suya düşüyor. Paralarla birlikte kapana kısılıp paranın anlamını sorgulamaya başlıyor. Müfit Can Saçıntı'nın yazıp yönettiği filmde oyuncu kadrosunda Saçıntı'ya Fulden Akyürek, Umut Oğuz, Sevilay Oğuz, Sami Aksu, Ömer Duran, Okan Metin, Prof. Dr. Uğur Batı ile ressam Bedri Baykam eşlik ediyor. 

Film tam olarak ev şartlarında çekilmiş. Her oyuncu kendisine verilen senaryoya bağlı kalarak kendi evine kendi setine kurmuş. Saçıntı'nın direktifleriyle oyunlarını oynayıp kendi sahnelerini kurguya yollamışlar. Bu sayede örneklerine daha sonradan sıkça rastlayacağımız yeni bir çalışma sistemi ortaya çıkmış. Genelde bu tarz home made projeler pek de parlak olmuyor ve ne yalan söyleyeyim açıkçası ben de bu tarz projelerin çok başarılı olduğunu düşünmüyorum. Hatta "Maskeler De Düşerken"i izlerken biraz sıkılabileceğimi düşündüm. Ancak tam tersi oldu. Birkaç mekanla, birkaç oyuncuyla kotarılmış olmasına rağmen hikaye aldı götürdü. Müfit'in kendine has oyunculuğu, kıvrak kalemi ve diğer oyuncuların özverileriyle film sizi sonuna kadar merak içinde bırakıyor. Çekim imkanlarından dolayı elbette ki kusurları var. Zaman zaman bazı sahnelerde ışık ve ses sorunu yaşanıyor. Ancak bu durum sizi filmden soğutmaya yetmiyor. Aksine şartların verdiği samimiyet sizi filme daha çok bağlıyor. 

Konuyu daha çok açığa vurmak istemem. Ben daha çok Müfit'in yaptığı 'Don Kişot'luk üzerinde durmak istiyorum. 90'larda rahmetli Levent Kırca'nın "Olacak O Kadar" yazar ekibinde hala akıllarımızda yer edinmiş skeçlere imza attı. Ardından birçok dizi ve tv programında yazarlık ve yönetmenlik yaptı. TRT'deki "Seksenler" dizisinin ilk sezonlarında dizinin bu kadar tutması biraz da onun sayesindeydi. Ardından "Mandıra Filozofu" karakteriyle neredeyse herkesin sevdiği bir karakter oldu. Birol Güven'le yollarını ayırdıktan sonra tek kişilik gösterisiyle sahnelerde yerini alarak "Yaşamak Güzel Şey" ve "Babamın Ceketi" filmlerine de imza attı. İşte biz bu son iki filmiyle birlikte aslında Saçıntı'nın kendine has bir üslubu olduğunu, bağımsız çalıştığında bu üslubunu daha iyi parlattığını görmüş olduk. İyi de oldu!  

Müfit Can Saçıntı'nın filmlerini izlediğimde hem gülüyor, hem de düşünüyorum. Son 5 yıldır saçma sapan (sektör içinde tuvalet komedisi olarak adlandırılan) komedi filmlerinin sarmaşık gibi sinema salonları ve televizyonları sardığı bir dönemde Saçıntı'nın işleri pırıl pırıl parlıyor. Ertem Eğilmez ustanın 70'lerde bu ülkeye yaşattığı hazza yakın bir tavırla filmlerini üretmeye çalışıyor kendisi. Zira "Yaşamak Güzel Şey" ile "Babamın Ceketi" (şu an onların arasına "Maskeler De Düşer"i de rahatlıkla dahil edebiliriz) filmlerini izlerken "Aile Şerefi", "Milyarder", "Mavi Boncuk" gibi filmlerin tadını alıyoruz. Namus, dürüstlük, iyilik gibi günümüzde unuttuğumuz değerleri filmlerinde başarıyla kullanan yönetmenin sinema tarzı için rahatlıkla şu tanımlamayı yapabilirim; "Temiz komedi"...