Türkiye’deki sigorta sektörüne yabancı bir isim değilim. Mesleğim, doğma büyüme gazeteciliktir ama, vaktiyle bir sigorta şirketinin de bu sektöre girmesine katkım olmuştur. Firma ismini vermeyeyim fakat, hikayesini anlatayım.

Suat Hayri Ürgüplü’nün Başbakanlığı sırasında banka kurmak girişimlerinde bulunan büyük bir meslek teşekkülünün hükümetle görüşmelerini sağlamıştır. Büyük elçilikten başbakanlığa gelen Ürgüplü, ekonomide ileri derecede deneyim sahibiydi. Esnaf temsilcilerine şunu önermişti:

“Bankacılık büyük iştir. Altından kalkamazsınız. En iyisi, sigorta şirketi kurarak buradan büyümeyi tercih etmelisiniz..”

Başbakanın bu fikrini daha uygun gördüğüm için müteşebbis ekip üzerinde etkili olarak sigortanın kuruluşunu yazılarımla destekledim.

Sigortacılık konusunda ülkemizde bir çok firma faaliyet gösteriyordu. Yeni doğan sigortanın yaşama şansı ürkütücü görünmüyordu. Büyük meslek teşkilatının yurt içindeki örgütleriyle şubeleşme olanakları pratikte kolay görünüyordu. Halk arasında geçmiş kuşaklardan beri Anadolu Sigorta daha güvenlikçi bir kurumdu. Evini, barkını, dükkanını, parasını, pulunu, afet ortamında teminata alma alışkanlığı, halk arasında yaygın değildi. Sigorta şirketlerinin baş müşterileri araç sahipleri oluyordu. Trafik yönetmelikleri gereği zorunlu sigorta uygulamaları iyi bir gelir sağlıyordu. Ancak, bunu da suiistimal edenler gittikçe çoğalıyordu. Uydurma kaza raporlarıyla eksper tutanaklarından para tahsilatı yapanlar yaygınlaşıyordu. İlk çirkinlik buradan başlıyordu. İkinci çirkinlik ise poliçe sahipleriyle yapılan sözleşmelerde sırıtıyordu. Sigorta yaptıranlar, poliçelerin içindeki “karınca duası”nı andıran sözleşme harflerinden kurulu cümleleri okumakta sıkıntı çekiyorlardı. Bu nedenle hükümleri kavramadan imzalayan pek çok sigortalı aboneler, kavrama uyanıklığını kazanıncaya kadar tahsilat mağduru oluyorlardı.