SIRAT KÖPRÜSÜ'NDEN GEÇERKEN KALBİNİ BOZMA CENNETLİKSİN

Yürüyüşler var. Tacizler var. Cinayetler var. Soygunlar var. Kavgalara var, her

şey var da benim aradığım bu değil ki.

Huzur… Huzur arıyorum yani… Huzur olunca da ne kadar huzursuz olurum onu

bilemiyorum. Alışmışım ya gerilim yoksa ben de yokum abi… İlla gerilim…

Cenneti andıran üç Yunan adasını dolaşırken ne geldi aklıma biliyor

musunuz?...

Öbür dünya…

Biliyorum “Öbür dünya” deyince birden neşeniz kaçıyor.

Oysa sorun, neşemizi kafamıza yüreğimize zincirlemekle çözülür.

Yani saray deyince neşelenip, öbür dünya deyince kararmanın bir alemi yok.

Hem öbür dünyadan bazen öylesine sevimli haberler geliyor ki, insanın içinden

“Acaba gecikmeden gitsek mi” düşüncesi bile geçiyor… Gülmeyin benim geçiyor ne

yalan söyleyeyim.

Benim gençliğimde anlatılırdı: Fıkra bu ya. Brigitte Bardot’un güzel zamanında

öbür dünyaya gidivermesin mi? Ne zaman mı? Hani erkeklerin onu görünce,

dudaklarını ısırarak kanattıkları bir zamanında…

O kıvrak o çıldırtıcı yürüyüşünü seyreden erkeğin dünyasını şaşırdığı yıllarda.

Şöhreti öbür dünyayı bile sarmış o zaman. Törenle karşılanmış. Hırıstiyan öbür

dünyasının protokol yöneticisi Aziz Piyer Brigitte’i karşılayanların başında bulunuyor.

Ama gel gör ki Brigitte’in eli ayağı titriyor. Dünyada işlediği günahların hesabını

verme korkusu sarmış yüreğini.

Sırat köprüsünü geçerken aşağı düşecek diye ödü kopuyor.

Aziz Piyer de boşu boşuna Aziz olmamış. Yüreği iyilik yapma arzusu ile dolup

taşıyor. Birigette’i uyarıyor:

“Korkma yavrum! Dünyanın günahları orada kaldı. Sırat köprüsünden geçerken

kalbini temiz tut yeter.

Korkma yürü! Ben arkandan geliyorum.”

Birlikte on adım atıyorlar. “Cump” diye bir ses duyuluyor.

Bir de bakıyorlar ki Aziz Piyer aşağıya düşmüş…

Bu haftayı da böylece geçiştirdim.

Gavur ellerinde boşalan kafam ülkemde biraz daha şarj olsun, haftaya görün

bak. Ne kafalar yarıp ne gözler patlatacağım…

Haftaya görüşmek dileğiyle, sağlıkla kalın efendim…