Siyasette de Covid-19 gibi bir virüs tipi yaygınlaşmaya başladı. Her siyasi partide, suçlama taktikleriyle, rakiplerine karşı eylem planları yürütülüyor. Dünya ülkelerinde de siyasi partilerin stratejileri benzerlik gösteriyor..

Ülkeyi yönetmeye, devlet idaresini temsil etmeye aday partiler, seçildikten sonra birden renk değiştirerek rotalarında sapmalar gösterebiliyorlar. Bunların pek azında eleştirilere tahammül gösterebilme yeteneği öne çıkabiliyor. Öncelikli projelere göre, kalkınma planları doğrultusunda harekete geçen hükümetlerin hemen hepsinde beklenmedik arızalar, aksamalar ortaya çıkabiliyor. Ekonomik kuralların göstergelerinde üretim ve ihracat artışı  ilk koşuldur. Bunlar da doğanın iklim özelliklerine bağlıdır. Tarıma dayalı ekonomilerde verimli ürün alınabilmesi için elverişli bir iklime ihtiyaç sönük geçmektedir. Besi hayvancılığını teşvik etme planlarının her hükümet döneminde başarılı olduğunu söyleyemeyiz. Önceki dönemlerde siyasi partilerin kurduğu hükümetler, çözümü baraj ve sulama hizmetlerini artırma projeleriyle gidermeye çalışmışlardır. Ancak, bu önemli tesisler yaygınlaştırılırsa da tarım çalışanlarında emeğin takdiri yerine getirilemiyor. Toprağı işleme, suyu sağlama masraflarında maliyet büyümeleri ortaya çıkıyor. Para kurlarındaki değişimlerle de kambur kambur üstüne geliyor..

Bütün bunların üzerine siyasetin zikzaklarla dolu mantığını da oturtursak, evdeki hesap çarşıya uymuyor.

Önceki yazılarımdan birinde siyasetin en usta tamircisinin Rus devlet Başkanı Brejnev olduğunu açıklamak gereğini duymuştum. Bunu şöyle daha açık bir tanımla anlatayım:

Siyaset meydanlarda kazanılır. Partiler seçim propagandalarını yürütürken cazip konuları peri masalları gibi halkın hayal dünyasına yerleştirirler. Yani, vatandaşı umutla beslerler. İktidarı kazanınca da vatandaşın umut balonlarının sönmemesi için dipsiz gündemler oluştururlar. Bunun çaresini dayanaksız temeller üzerine kurmak işi ise iktidar danışmanlarına düşer. Marifetli planlamalar için zeka oyunları gereklidir. Danışmanlardan sağlanan çeşitli inandırıcı görüşler bir taslak halinde oluşturulur. Taraftar yayın araçlarıyla kamuoyu şerbetlendirilerek geleceğin yörüngesine oturtulur. Arada bir toplum tepkileri oluşursa da algılama metodlarında vites değiştirilir. Yönetimden kaynaklanan ekonomik arızalar, parlak vaatlerle, halkın kafasından saplantı olarak uzaklaştırılır. Bunu en iyi beceren tamirci Brejnev olmuştu.