SÖZ İTİBARDIR
Kudurmuş emperyalizm, korkunç, kanlı yüzünü Ermenistan üzerinden gösteriyor…
Ermeniler söz verdiler ateş keselim, dediler. Ateş kesildi, çok geçmeden Ermeniler , Gence şehrine saldırdılar. Onlarca masum sivil insan öldürüldü.
Füzelerle vuruldular…
Uykularından bir daha uyanamadılar. Uyananlar, ayaklarının, kollarının yerinde olmadığını, yüzlerinin gözlerinin kan içinde kaldığını gördüler.
Kahredici, kalleş saldırı onlar barışa yatmışken gelmişti.
Azerbaycan ordusu kararlı bir şekilde Karadağ üzerinden düşman askerlerini süpürmekteyken gelmişti aldatıcı söz.
Ateşkes toplantısında Rus ayısı her iki taraftan da söz almıştı.
Onbir saat süren toplantıdan söz çıkmıştı !
Sözünü dudaktan, gözünü budaktan esirgemeyen Azerbaycan , güçlü muzaffer ordusuna rağmen düşmanın verdiği söze inandı. İşgal altındaki toprağı hatırına sözünü tuttu.
Düşman ise bu ateşkesi alçakça bir oyunun parçası olarak masaya sürmüş, sonunda verdiği sözü yemişti !
Verilen söz adam için, insan için, devlet için altın değerindedir.
Söz verip tutmak karakterin nişanesidir.
Atalarımız böyle söylemiş; “ verilen söz yiğidin yitik malıdır ! İnsanım diyen sözüne sahip çıkmalıdır.
Bir daha anladık ; söze değil sözü verene bakmalı insan; dolandırıcıların ,hırsızların, kalleşlerin, soyguncuların, yolsuzların, puştların, pezevenklerin sözü mü olur ?
Ermeniler, Osmanlıların hükümranlığı altında yaşarken iyi niteliklere sahip bir milletti. Dürüst, sözüne sahip, çalışkan, maharetli ,güvenilir insanlardı. Osmanlı devleti onlara devlet bürokrasisinde yer vermişti. Milleti sadıka idi onlar. İtibarları vardı.
Ayrı dinlere mensuptular ancak bölge insanlarıyla kaynaşmıştılar.
Anadolu’da , Kafkaslar’da diğer milletlerle barış içinde yaşadılar.
N’oldu da Ermeniler bu hale düştü ?
Emperyalizm, bunların burunlarına girip mal mülk, ırkçılık fitnesiyle akıllarını karıştırıp cinayetler işlettirmişti... Komşuyu komşuya düşman etmişti.
Kulaklarına , Müslüman halkı katlederek kendilerine ayrı bağımsız, zengin bir devlet kuracaklarını vaad ettiler.
Vahşi kapitalizm , bir kere daha bölge halklarını birbirine düşman etmişti. Ruslar, Amerikalılar, Avrupalı kapitalistler ellerini bölge halklarının kanlarıyla yıkadılar. Mallarını, topraklarını zenginliklerini yağmalamışlardı.
Bir kere kan dökülmüştü yere !..
Ermeniler , insanca yaşama arayışı yerine, başkalarının malına, canına kasdetmeyi seçmiştiler…
Eski itibarları yok olmuştu…
Yabancılara düşmanca kin ve nefret ile baktılar. Azerbaycan’a saldırdılar. Bu hal onları zelil ve perişan etti.
Batıya kaçanlar bir daha dönmeyi düşünmediler.
Kalanlar , devletin bastırdığı para üzerindeki Ağrı dağı resmini seyrede seyrede uyuya kalmıştılar…
Siviller rahat uyusunlar. Faşistlere uyku haram olsun.
