“Düşünüyorum, o halde varım.” sözü buradan gelmektedir. İnsan için önce düşünce vardır. Bir fenomeni düşünüyorsak bu onun varlığının kanıtıdır. Bir şeyin var olması için öncelikle o şeyin düşünce olarak zihinde kategorilere ayrılması gereklidir. Fikir bazında düşünüyorsak o şeyin var olduğunu söyleyebiliriz. Mesela, “Tanrı” kavramının zihinde yer etmesi o varlığın var olduğunun kanıtıdır. Bir insan için bir kavramın zihinde yer etmesi demek o şeyin var olduğunun kanıtıdır.

İnsan aslında kelimelerle düşünür ve kavramlarla konuşur. İnsan için bir kavramın zihinde yer etmesi demek o insan için o kavramın oluşması ve var olduğunun kanıtlanması demektir. Mesela, “aşk” kavramının oluşması demek, o insanın gerçekte var olan bir kavramın doğru analiz edilerek isimlendirilmesi ve o kavramın zihinde var edilmesinin işaret edilmesiyle birlikte o kavramın olması demektir ve bu durum bize o varlığın var olduğunu kanıtlar. 

İnsan aslında kavramlarla görünmeyen varlıkların da isimlendirilmesi ile zihinde yer edinmesi sağlanır. Zihinde yer eder ve insanın kavramlarla düşünmesine yardımcı olur. İnsan kelimelerle düşünür ve insanın zihinde yer edinmesine ve kavramlar vasıtasıyla düşünmesine yardımcı olur. 

İnsan zihninde yer eden kavramların var olduğunun işareti o kavramın zihinde yer edinmesidir. Örneğin, ”Tanrı” göremediğimiz bir varlıktır. Ancak o kavramın zihinde yer edinmesi o kavramın aslında var olduğunun işaretidir ve zihinde yer edindiğinin bir kanıtıdır.

İnsan için önce düşünce vardır sözü buna işarettir.