Hayatımız ümitlerle doludur. Emellerle, amaçlarla, ereklerle, gayelerle, maksatlarla, isteklerle. Hayatın devamı için ihtiyaçlar var. İhtiyaçlar sınırlı, istekler sonsuz. Eğer insana, ihtiyaçları kadar istek verilseydi, kavgaların çoğu olmayacaktı. Olmayacaktı ama, imtihan gerçekleşmeyecekti o vakit. Hiçbir varlığın üstlenmeye cesaret edemediği mükellefiyeti insan yüklendi.Başka yaratılmışların birer kaderi var ama imtihanları yok. Bir tek insanın, biraz da, belli ölçüde cinlerin yükümlülüğü var. Cinlerin de inananı ve inanmayanı var diye biliyorum. Ebussuud Efendi için de ins ve cinin şeyhülislamı diyen din bilginleri var. İşin aslını muhakkak Allah bilir.

Xxxx

‘Ümit Mehmet’in ekmeği, ye Mehmet ye’. Böyle demiş atalar. ‘İnsan hayal ettiği kadar yaşar’ diyenler de olmuş. Her söz, vecize, bir pencereden hakikati göstermek gayretidir. Hakikat muazzam mefhum. Bizim medeniyetimiz serapa Hakikattir. Hakikat medeniyetidir. İnsanların yan çizmelerine bakılmasın. Beyinlerin yıkanmışlığına, kirletilmişliğine bakılmasın. Batılı keafirler ve Asyalı münafıklar ele ele vermiş, İslam dünyasının her karış toprağını üstündekiler ve altındakilerle sömürmüşler bin yıldır. Doymamışlar, kan emiciler insanların beynini iğfal etmişler. İslam dünyasında ben Müslümanım diyen her ırktan, her milletten insan, muğfil bir beyinle yaşamaktadır. Özelin özeli isimlerini bile, firenklerin zevkine göre yazıyorlar.  İbrahim, Abraham diye yazılıyor İslam aleminde. Hoca, hodja olmuş. Şeyh, shaik olmuş. Bu kadar ileri gitmiş sömürücüler. Özelin özeli isimlerinin bile sahibi olmalarına izin verilmemiş Müslümanların.

Xxxx

Özbekistan’dan, Kırgızistan’dan öteki Türk memleketlerinden gelen yazarlar imza günü yapıyorlar. İsimleri Türk alfabesiyle, Türk telaffuzuyla değil. Niye böyle diye sataşıyorum hepsine. Ne yapalım. Devlet politikası, resmi evraklarımızda isimlerimiz böyle yazılıyor diyorlar. Kahroluyorum. Hiçbir işe yaramayan aydınlar ses çıkarmıyorlar bu duruma. Türk dünyasının büyük ekseriyeti Batı’nın, Rusya’nın, Çin’in esaretini yaşamış. Milliyetleri, dilleri, kimlikleri bozulmuş. Kimsenin kendine gelmek gibi bir meselesi bile yok. Bu yozlaşmanın acısını çeken bile yok.
Söylendiği zaman durumu savunan, kaçınılmaz olduğunu anlatan zavallılar da az değil. Türkiye’de dil meselesi kaybedilmiş durumda. Devletin dil bilinci yok. Bakanlıkların resmi evraklarına bakınız. Firenkçe kelimelerden oluşan bir Türkçe var. İlginç ve anlaşılması mizah, kara nizah değil mi, kelimeleri firenkçeden mürekkep bir Türkçe…