Dün geçti. Dünü unutun. Yarına vakit var. Yarınlardan korkmayın. Bu günü düşünün. Yaşanacak gün bu gündür. Corona-virüs’ten ölenlerin hepsi yaşlı değildir. Yaşlıları korkutmayın. Onlar aşılarını oldular.

Çünkü garip ama hayat bir yandan bütün hızı, heyecanı, üzüntüsü, neşesi ve coşkusu ile devam ederken, bir yandan da yaprak dökümü yaşanıyor. Dünya’nın belki de pandemiyi yenmeye başladığı ve tünelin ucunda ışığı gördüğü şu günlerde son bir yıla bakıp aramızdan ayrılanları anma sayfalarının önemini anladım.

Gazeteleri okurken en fazla dikkatimi çeken sayfalar vefat ilanları olmaya başladı. Eskiden umurumda olmayan sayfalar ve haberler arasındaydı bunlar. Filanca bilim insanı rahmetli olmuş. İyi Allah rahmet eylesin deyip geçerdim. Kimdir, hayatında neler yapmış, nasıl yaşamış, bizden neleri görüp öğrenmiş, bizden önce neler yapmış, bitirmiş? Bizim geçtiğimiz yollardan ne zaman geçmiş ve karşılaştığı engelleri nasıl aşmış? Aramızdan ayrılan değerli insanları anma sayfaları işte bu işe yarıyor.

Gençken geçmiş, insanın hayatında pek az yer kaplayan önemsiz bir şey. Gençken geçmiş ile ilgili bir şey pek düşünmezsin. Çünkü geçmişin fazla yoktur. Hayatındaki her şey geleceğe dair yapmak istediklerin ve hallerin ile ilgilidir. Zamanla bu denge değişiyor. Hayatın büyük bölümü geçmişten ibaret oluyor. Yaşadıkların yaşayacaklarından fazla olduğundan, doğal olarak geçmişi düşünmeye başlıyorsun. Analizler yapıp anlamlandırmaya çalışıyorsun.

Sevinçli günleri çabuk unutuyor, üzüldüğün günleri aklından çıkartamıyorsun. İnsan sevdiklerinin vefatını kabullenemiyor ve hiç unutamıyor. İnsan sevdiklerinin doğum günlerini kutluyor, ama maalesef vefat edenlere dua etmeyi vefat günlerinde aklına dahi getirmiyor. Can ve mal kaybına sebep olan tabi afetlere, salgın ve hastalıklara karşı gerekli önlemleri almayı ihmal edebiliyor. Artık yaşam tarzının değişmesi gerektiğini kabullenmeli. Son bir yıldır sağlığımızı tehdit eden Corona-Virüse karşı eski alışkanlıklarımız bırakmalıyız. Bu salgının kökü kazınıncaya kadar.